SISTEM KEADILAN JENAYAH : KES BERKAITAN JAMINAN !

[1992] 1 MLJ 672
Public Prosecutor v Ilamaran
Case Details:

Malaysia HIGH COURT (SHAH ALAM) — CRIMINAL REVISION NO 43–7–91
Judges WAN YAHYA J
Date 5 AUGUST 1991

Bahasa Malaysia Summary:

Si tertuduh telah ditangkap dan dituduh dalam mahkamah majistret mengedarkan dadah kanabis sebanyak 261g. Pertuduhan itu telah dibaca dan dijelaskan kepada si tertuduh tetapi beliau tidak diminta membuat akuan. Si tertuduh kemudiannya telah ditahan bawah pensementara menanti laporan ahli kimia dan keizinan penraya. Si tertuduh telah dikemukakan setiap bulan di hadapan majistret untuk sebutan.

Apabila si tertuduh dikemukakan pada kali yang ketiga, beliau telah memohon mendapatkan jaminan yang telah dibenarkan oleh majistret itu. Pihak pendakwa memohon kepada Mahkamah Tinggi untuk mengkaji semula perintah majistret tentang jaminan. Si tertuduh berhujah bahawa kerana berat dadah itu belum diperakui oleh ahli kimia, pertuduhan itu tidak boleh dijelaskan dengan sepatutnya kepada beliau dan s 39B(4) Akta Dadah Berbahaya 1952 (‘Akta itu’) oleh kerana itu tidak dipatuhi.

Diputuskan:
Diputuskan, membenarkan permohonan itu:

(1) Tiada apa-apapun di dalam nota majistret yang menunjukkan sebarang kekusutan dalam menjelaskan pertuduhan itu kepada si tertuduh. Tidak juga dicadangkan di mana-manapun bahawa si tertuduh tidak dapat memahami pertuduhan itu. Hanya jangkaan pindaan berat dadah kanabis yang disebutkan di dalam pertuduhan itu tidak boleh menyebabkan pertuduhan itu tidak boleh dijelaskan, meragukan atau bagaimana sekalipun cacat.

(2) Dalam sebarang penangkapan yang dibuat sesuai dengan s 39B Akta itu, pihak pendakwa hanya dikehendaki mengemukakan orang yang ditangkap itu di hadapan mahkamah dan perlu memdan menjelaskan pertuduhan kepadanya. Sebaik sahaja prosedur ini telah dipatuhi mahkamah mesti membuat perintah menahan orang yang dituduh itu mengikut peruntukan mandatori s 41B Akta itu.

(3) Tidaklah terbuka kepada pihak pembela atas hanya hipotesis bahawa amaun terakhir dadah itu seperti yang diputuskan oleh ahli kimia itu berkemungkinan kurang daripada amaun dengan mana si tertuduh telah pada mulanya dituduh, untuk memohon mahkamah membenarkan jaminan di bawah s 388(1) Kanun Acara Jenayah (FMS Bab 6) (‘Kanun itu’). Ini adalah kerana tidaklah lojik dan tak sah bagi si tertuduh mencabar pihak pendakwa membuktikan sebahagian kesnya sebelum permulaan perbicaraan.

(4) Oleh kerana itu tiada mahkamah boleh, dengan maksud mengkuasanya berpunca dari s 388 Kanun itu, membenarkan jaminan kepada sesiapapun yang dituduh atas sebarang kesalahan yang ditentukan dalam fasal (a), (b) ataupun (c) s 41B(1) Akta itu.

(5) Dalam menggunakan kuasa penyemakan mahkamah, perintah majistret tentang jaminan diketepikan dan si tertuduh diperintahdikemukakan dari masa ke semasa di hadapan majistret untuk pengeluaran perintah tahanan selanjutnya sementara menanti analisa oleh ahli kimia itu.

(6) Peguam berhak merujuk satu autoriti bertentangan yang lebih diutamakan daripada yang lain oleh mahkamah berbidang kuasa setara tetapi apabila soalan undang-undang yang sama telah dioleh penghakiman mahkamah yang lebih tinggi, tatkala itu peguam sebagai pegawai mahkamah berkewajipan untuk memberitahu kes itu kepada mahkamah kecuali jikalau dia tidak sedar sama sekali akan kes itu.]

Penghuni Gua : Semuga semua pembaca dan pelajar mendapat sesuatu menafaat dari alasan penghakiman kes ini. Terima kaseh.