MALAYAN LAW JOURNAL ; KES KEMALANGAN / RES IPSA LOQUITUR !!!

[1994] 1 MLJ 599
Noor Famiza bte Zabri & Anor v Awang bin Muda & Anor
Case Details:

Malaysia HIGH COURT (TAIPING) — CIVIL SUIT NO 21–02–92(89)

Judges ABDUL MALIK ISHAK JC

Date 31 DECEMBER 1993

Citation [1994] 1 MLJ 599

Catchwords:

Tort — Negligence — Res ipsa loquitur — Whether doctrine applicable where cause of accident known

Civil Law Act — Fatal accident — Loss of future earnings — Deduction of deceased’s living expenses — Civil Law Act 1956 s 7(3)(iv)(c)

Civil Law Act — Negligence — Damages — Personal injuries — Cerebral concussion — Abrasion — Soft tissue injury — Civil Law Act 1956

Civil Law Act — Negligence — Damages — Personal injuries — Four-year-old boy — Pain on right cheek

Bahasa Malaysia Summary:

Plaintif-plaintif dan defendan pertama telah terlibat dalam suatu kemalangan jalanraya di mana suami plaintif pertama (‘si mati’) telah terbunuh. Defendan pertama memandu lori tentera yang berlanggar dengan motokar plaintif sebagai kakitangan atau ejen defendan kedua. Plaintif menuntut, antara lain, kehilangan mata pencarian si mati dan untuk kecederaan mereka. Menurut keterangan, kemalangan itu berlaku di jalan laluan plaintif dan plaintif bergantung pada doktrin res ipsa loquitur. Defendant, sebaliknya, menyatakan bahawa si mati telah menyumbang kepada kemalangan itu.

Diputuskan:
Diputuskan, membenarkan tuntutan plaintif:

(1) Doktrin res ipsa loquitur bukanlah suatu prinsip undang-undang substantif tetapi merupakan suatu rukun keterangan. Di dalam kes ini, motokar plaintif berada pada belahnya yang betul pada masa material dan hakikat bahawa kemalangan itu berlaku bermakna terdapat pencerobohan oleh defendan pertama ke laluan motokar plaintif. Oleh itu, kecuaian seharusnya diletakkan sepenuhnya pada pihak defendan pertama. Oleh kerana kecuaian defendan telah ditunjukkan, doktrin res ipsa loquitur tidak terpakai.

(2) Tuntutan plaintif untuk ganti rugi khas tidak dibenarkan kerana mereka gagal membuktikannya secara ketat. Bagaimanapun, seperti yang dipersetujui di antara kedua-dua pihak, RM134 dibenarkan untuk pembelian laporan polis dan perubatan. Faedah dibenarkan pada kadar 4% setahun dari tarikh kemalangan hingga tarikh penghakiman dan seterusnya pada 8% setahun hingga ianya dibayar.

(3) Plaintif pertama, sebagai isteri si mati, dibenarkan RM10,000 untuk ‘bereavement’ di bawah s 7(3A) dibaca dengan s 7(3B)(a) Akta Undang-Undang Sivil 1956 (‘Akta itu’).

(4) Apabila mentaksirkan kehilangan mata pencarian, mahkamah mengambil kira perbelanjaan kehidupan si mati pada masa kematiannya. Keterangan menunjukkan bahawa si mati mendapat RM1,100 sebulan dan bahawa beliau membeli dua atau tiga helai kemeja setahun pada harga RM90 setahun. Sebulan, si mati menggunakan lebih kurang RM10. Oleh itu, jumlahnya adalah: RM1,100 - RM10 = MR1,090 sebulan. Multiplier itu bergantung kepada s 7(3)(iv)(d) Akta itu, dan oleh kerana si mati berumur 35 tahun pada masa kematiannya, multiplier itu adalah 10. Dengan itu, RM130,800 diawardkan untuk kehilangan mata pencarian.

(5) Bagi kecederaan plaintif, mahkamah mengawardkan RM1,500 untuk konkusi serebrum; RM300 untuk lelasan sepanjang 2cm di pipinya; dan RM300 untuk kecederaan tisu lembut (‘soft tissue injury’).

(6) Plaintif kedua, seorang kanak-kanak berumur empat tahun, diaward RM500 untuk kesakitan di pipi kanannya.

Penghuni Gua : Semuga paparan ini memberi menafaat kepada semua pembaca dan pelajar. Tq

Nota : Untuk makluman pembaca, MLJ ini adalah dokumen awam dan boleh di akses di laman web badan kehakiman dan buku-buku yang serta disemua perpustakaan awam dan universiti. Paparan ini bukan untuk mengaibkan sesiapa tetapi adalah bagi pedoman kepada semua di samping memberi panduan dan sedikit kefahaman undang-undang kepada semua pihak . MLJ adalah sebahagian dari undang-undang yang digunapakai oleh semua pengamal undang-undang. Tq