PENGHUNI GUA: SISTEM KEADILAN JENAYAH : ALASAN PENGHAKIMAN OLEH YAA HAKIM AUGUSTINE PAUL BAGI KES LIWAT DATO SERI ANUAR IBRAHIM DI MAHKAMAH TINGGI !

28 of 33 DOCUMENTS

Public Prosecutor v Dato' Seri Anwar bin Ibrahim (No 3)

CRIMINAL TRIAL NO 45-48 OF 1998 AND 45-49 OF 1998

HIGH COURT (KUALA LUMPUR)

1999-2 MLJ 1; 1999 MLJ LEXIS 592

DECIDED-DATE: 14 April 1999

[Bahasa Malaysia summary

Tertuduh -- bekas Timbalan Perdana Menteri -- telah dituduh dengan lima tuduhan meliwat di bawah s 377B Kanun Keseksaan dan lima tuduhan perbuatan rasuah di bawah s 2(1) Ordinan Darurat (Kuasa-Kuasa Perlu) No 22 tahun 1970 ('Ordinan tersebut'). Empat daripada tuduhan-tuduhan di bawah Ordinan tersebut telah dipinda dan dibicarakan bersama di bawah s 165 Kanun Acara Jenayah (NMB Bab 6) ('KAJ').

Tuduhan-tuduhan ini mendakwa bahawa tertuduh, ketika menjadi seorang [*25] Anggota pentadbiran, telah melakukan perbuatan rasuah dengan mengarahkan Pengarah Cawangan Khas Dato Mohd Said bin Awang ('Dato Mohd Said') dan Timbalan Pengarah II Cawangan Khas Dato Amir bin Junus ('Dato Amir Junus') untuk memperolehi pernyataan bertulis -- daripada seorang bernama Azizan bin Abu Bakar ('Azizan') dan seorang bernama Ummi Hafilda bte Ali ('Ummi') -- untuk menafikan pengataan-pengataan berkenaan dengan liwat yang dibuat terhadap tertuduh, yang mana Cawangan Khas telah memperolehi untuk manfaat tertuduh.

Selepas pindaan-pindaan tersebut, mahkamah telah membuat perintah bahawa kebenaran atau kepalsuan pengataan-pengataan yang dirujuk dalam tuduhan-tuduhan tersebut adalah tidak relevan dan memadamkan daripada rekod kesemua keterangan yang berhubung dengan perkara tersebut. Satu isu yang timbul sebagai akibat, adalah sama ada mahkamah mempunyai kuasa untuk berbuat demikian.

Pada masa kes ditutup untuk pihak pendakwaan, pihak pembelaan telah menimbulkan, antara lainnya, isu-isu yang berikut:

(i) bahawa darjah pembuktian atas pihak pendakwaan pada masa penutupan kesnya adalah melampaui keraguan yang munasabah dan frasa 'prima facie' dalam s 180 dalam KAJ mempunyai makna [*26] 'melampaui keraguan yang munasabah';

(ii) bahawa hanya dua tuduhan yang sepatutnya dibuat terhadap tertuduh;

(iii) bahawa tiada laporan polis telah dikemukakan terhadap tertuduh berkenaan dengan sebarang penyalahgunaan kuasa atau rasuah dan bahawa tidak boleh terdapat satu penyiasatan ke dalam satu jenayah yang dikatakan tanpa satu aduan;

(iv) bahawa mahkamah sepatutnya mempertimbangkan pernyataan beramaran tertuduh yang bersifat membebaskan tertuduh daripada tuduhan;

(v) bahawa tertuduh telah dituduh sebelum penyiasatan selesai dan ini adalah salah di sisi undang-undang;

(vi) bahawa pernyataan oleh seorang saksi pihak pendakwaan ('ACP Mazlan') di bawah s 112 KAJ sepatutnya tidak ditunjukkan kepada beliau kerana ia melanggar s 159 Akta Keterangan 1950 ('Akta tersebut');

(vii) bahawa satu inferens buruk patut diambil terhadap pihak pendakwaan kerana kegagalannya memanggil sebagai saksi, Perdana Menteri, Peguam Negara, Tun Daim Zainuddin, Dato Seri Megat Junid, Ketua Polis Negara ('KPN'), Dato Ismail Che Ros, Dato Aziz Shamsuddin, ASP Zull Aznam ('ASP Zull Aznam'), Mohd Azmin bin Ali ('Azmin') dan Shamsidar bte Taharin ('Shamsidar');

(viii) bahawa laporan secara meluas berkenaan dengan [*27] keterangan oleh saksi-saksi dalam media melemahkan nilai keterangan yang dikemukakan;

(ix) bahawa Dato Mohd Said, Dato Amir Junus, ACP Mazlan ('ACP Mazlan'), DSP Abdul Aziz ('DSP Aziz') dan SAC Musa ('SAC Musa'), kesemuanya saksi-saksi pihak pendakwaan adalah rakan-rakan sejenayah;

(x) bahawa keterangan oleh saksi-saksi pihak pendakwaan yang tertentu, iaitu Dato Mohd Said, Dato Amir Junus, ACP Mazlan, DSP Aziz, SAC Musa, Azizan dan Ummi adalah tidak boleh dipercayai; dan

(xi) bahawa pihak pendakwaan tidak membuktikan satu kes prima facie terhadap tuduhan-tuduhan yang dibuat terhadap beliau.

Tertuduh menimbulkan beberapa alasan-alasan di dalam pembelaannya dan memanggil sejumlah 22 orang saksi untuk memberi keterangan bagi pihak beliau. Tertuduh mengatakan, antara lainnya, bahawa ahli-ahli politik penting yang tertentu telah berkomplot untuk menumbangkan beliau dan, untuk mencapai objektif tersebut, telah mendapatkan bantuan daripada Ummi untuk membuat pengataan- pengataan tersebut sebagai balasan untuk manfaat. Pihak pembelaan selanjutnya:

(i) cuba untuk mengemukakan keterangan untuk tidak mempercayai Ummi ketika memeriksa Azmin sebagai seorang saksi pihak pembelaan;

(ii) memohon [*28] untuk memainkan empat pita yang mengandungi perakaman satu perbualan di antara Ummi dan seorang Datuk Sng Chee Hua di London -- Ummi telah dikatakan telah mengaku bahawa beliau adalah terlibat di dalam penerbitan Buku 50 Dalih di mana pengataan- pengataan terhadap tertuduh telah diulangi;

(iii) menghujahkan bahawa satu jawapan kepada satu soalan yang ditanya kepada saksi defendan yang dibantah oleh pihak pendakwaan atas alasan bahawa jawapan yang akan diberi akan berjumlah kepada dengar cakap, adalah boleh terima untuk menunjukkan bahawa jawapan kepada soalan tersebut telah dibuat dan bukan sebagai bukti tentang kebenarannya;

(vi) bercadang untuk mengemukakan keterangan berkenaan dengan permintaan oleh pihak polis kepada orang-orang untuk memalsukan keterangan terhadap tertuduh dan pengekstrakan pengakuan dari orang-orang mengatakan bahawa mereka telah diliwat oleh tertuduh untuk menyokong pembelaan tentang pengkomplotan oleh pihak polis;

(v) menghujahkan bahawa keterangan saksi-saksi yang dicadangkan tersebut adalah keterangan langsung tentang pemalsuan keterangan terhadap tertuduh oleh pihak polis. Ini menyebabkan mahkamah mempertimbangkan sama ada ia mempunyai kuasa untuk memerlukan [*29] satu pihak mendedahkan kerelevanan keterangan seorang saksi yang dicadangkan sebelum saksi tersebut memberi keterangan; dan

(vi) memanggil dua orang peguambela dan peguamcara sebagai saksi-saksi keterangan yang mana adalah berhubung kepada komunikasi mereka dengan klien-klien, oleh itu memaksa penentuan isu sama ada komunikasi- komunikasi tersebut adalah terlindung di bawah s 126 Akta tersebut.

Semasa penutupan kes oleh pihak pembelaan, sejumlah isu-isu perlu ditentukan oleh mahkamah, iaitu:

(i) sama ada pernyataan akhbar yang dikemukakan sebagai keterangan oleh pihak pembelaan boleh diambil sebagai bukti kebenaran kandungannya tanpa pembuat pernyataan dipanggil sebagai seorang saksi;

(ii) sama ada pernyataan polis saksi-saksi pihak pendakwaan yang tertentu di bawah s 112 KAJ sepatutnya dikemukakan sebagai keterangan oleh pihak pendakwaan di bawah s 157 Akta tersebut;

(iii) sama ada pernyataan di luar mahkamah oleh seorang tertuduh berjumlah kepada dengar cakap;

(iv) sama ada pernyataan polis seorang saksi boleh ditunjukkan kepadanya semasa pemeriksaan balas;

(v) apakah prinsip-prinsip yang mengawal perjalanan satu pembelaan;

(vi) sama ada pihak pembelaan telah menimbulkan sebarang [*30] keraguan munasabah berkenaan dengan kebenaran kes pihak pendakwaan atau berkenaan dengan kesalahan tertuduh;

(vii) hukuman yang sewajarnya dikenakan;

(viii) sama ada hukuman harus bermula daripada tarikh penghukuman;

(ix) sama ada kes ini adalah kes berpatutan untuk membenarkan pergantungan perlaksanaan sementara menunggu rayuan

Diputuskan,

mensabitkan tertuduh sepertimana yang dituduh, dan menjatuhkan hukuman enam tahun pemenjaraan untuk setiap empat tuduhan, hukuman berjalan bersama berkuatkuasa dari tarikh sabitan:

(1) Tuduhan-tuduhan seperti yang dipinda merujuk hanya kepada pengataan-pengataan yang dibuat oleh Ummi dan Azizan. Apa yang memerlukan bukti adalah hanya fakta bahawa pengataan-pengataan yang menjadi persoalan telah dibuat. Kebenaran atau kepalsuan pengataan-pengataan tersebut bukanlah satu fakta yang menjadi isu dan oleh itu tiada keterangan boleh dibawa untuk membuktikan bahawa pengataan-pengataan tersebut adalah benar atau salah. Lebih-lebih lagi, pengekalan keterangan yang dikemukakan oleh pihak-pihak untuk menunjukkan kebenaran pengataan-pengataan tersebut membawa prejudis kepada tertuduh (lihat ms 32C-I). Dalam kes-kes sedemikian, Mahkamah Tinggi mempunyai [*31] kuasa sedia ada untuk memadam atau mengeluarkan perintah memadam perkara- perkara yang tidak relevan (lihat ms 33C-D).

(2) Satu kes tidak boleh dikatakan sebagai telah dibuktikan sehingga melampaui keraguan munasabah pada masa penutupan kes untuk pihak pendakwaan bila pembelaan dipanggil kerana semua keterangan tidak akan berada di hadapan mahkamah pada masa itu. Satu kes prima facie seperti yang diperuntukkan oleh s 180 yang baru dalam KAJ bermakna satu kes yang mana jika tidak dipatah akan mewajarkan satu sabitan (lihat ms 64B).

(3) Tiada sebab-sebab yang telah dikemukakan untuk menyokong penghujahan pihak pembelaan bahawa hanya dua tuduhan yang sepatutnya dibuat terhadap tertuduh. Walau bagaimanapun, tidak boleh dipertikaikan bahawa terdapat kedekatan dalam masa atau kedekatan dari segi tempat, tindakan yang berterusan dan tujuan bersesama berkenaan dengan tuduhan-tuduhan tersebut. Setiap satu daripada tindakan-tindakan yang dirujuk di dalam keempat-empat tuduhan tersebut membentuk satu kesalahan yang berasingan berkenaan dengan mana tuduhan yang berasingan boleh secara sah di sisi undang-undang dibuat, seperti yang telah dilakukan (lihat ms 64D-I dan 65B).

(4) Memandangkan objek [*32] s 107 KAJ adalah semata-mata untuk memulakan fungsi penyiasatan pihak polis, ia tidak bermakna bahawa seorang yang membuat laporan tidak boleh dituduh jika penyiasatan mendedahkan satu kesalahan yang dilakukan olehnya. Atas fakta-fakta tersebut, penyiasatan dan pendakwaan tertuduh berdasarkan kepada ekshibit P16 dan/atau P56 (kedua-duanya merupakan laporan polis yang dibuat bagi pihak tertuduh) adalah sah di sisi undang-undang walaupun tanpa satu laporan polis terhadap beliau (lihat ms 66A-G).

(5) Pernyataan beramaran yang dibuat oleh tertuduh, yang bersifat membebaskan tertuduh daripada tuduhan, tidak sepatutnya dijadikan dasar satu perintah pembebasan pada masa penutupan kes untuk pendakwaan, memandangkan pada peringkat tersebut tertuduh belum lagi memberi keterangan, dan penerangan beliau tidak boleh diuji secara pemeriksaan balas (lihat ms 67G).

(6) Adalah salah untuk memulakan satu pendakwaan tanpa sebarang penyiasatan sama sekali ke atas faktor-faktor penting yang perlu dibuktikan. Bila penyiasatan sedemikian telah dijalankan, adalah tidak salah di sisi undang-undang untuk pihak polis menjalankan penyiasatan selanjutnya mengikut suatu keterdesakan kes yang berbangkit apabila [*33] perbicaraan tersebut telah bermula. Di atas fakta- fakta, tidak boleh dikatakan bahawa penyiasatan tidak lengkap bila tertuduh dituduh. Apa sekalipun, mahkamah tidak mementingkan bila dan bagaimana keterangan diperolehi tetapi hanya dengan kebolehterimaannya (lihat ms 68B-D).

(7) Satu pernyataan polis boleh ditunjukkan kepada seorang saksi sebelum beliau memberi keterangan dan tidak terdapat sebarang larangan perundangan terhadap ini (lihat ms 69F);
Moomin bin Seman v PP (1993) 3 MLJ 282 tidak diikut. Seksyen 159 Akta tersebut tidak terpakai disebabkan operasinya adalah terhad kepada pernyataan semasa dan pernyataan di sini bukanlah pernyataan sedemikian. Apa sekalipun, s 159 adalah terhad dalam operasinya kepada menyegarkan daya ingatan semasa di bawah pemeriksaan. Selanjutnya, saksi tersebut (ACP Mazlan) tidak diperiksa balas melampaui menyoal beliau sama ada beliau telah melihat pernyataan beliau. Pemeriksaan balas sepatutnya diteruskan dengan lebih lanjut supaya membolehkan mahkamah menentukan sama ada pembelaan telah diprejudiskan oleh saksi yang telah melihat pernyataan tersebut (lihat ms 69F-H).

(8) Kegagalan pihak pendakwaan untuk memanggil Perdana Menteri, Peguam Negara, [*34] KPN dan Dato Ismail Che Ros tidak padah kepada kesnya kerana keterangan daripada mereka adalah tidak perlu untuk membuka naratif yang menjadi asas kes pihak pendakwaan. Berkenaan dengan Tun Daim Zainuddin, Dato Seri Megat Junid, Dato Aziz Shamsuddin, ASP Zull Aznam, Azmin dan Shamsidar, keterangan yang sedia ada menunjukkan bahawa peranan mereka dalam kes tersebut adalah minima dan mereka tidak merupakan saksi-saksi pihak pendakwaan yang penting. Oleh itu, kegagalan pihak pendakwaan untuk memanggil mereka sebagai saksi-saksi adalah tidak padah. Apa sekalipun, kesemua saksi-saksi yang dirujuk oleh pihak pembelaan telah diserahkan kepada pihak pembelaan dan ia telah melaksanakan haknya untuk memanggil kesemua mereka, kecuali Peguam Negara. Ini mengecualikan pemakaian inferens buruk dalam s 114(g) Akta tersebut memandangkan kepada fakta bahawa keterangan pihak pendakwaan dapat membuktikan satu kes prima facie tanpa mereka (lihat ms 75A).

(9) Bantahan pihak pembelaan bahawa publisiti media melemahkan nilai keterangan adalah berasas. Ia adalah bersamaan dengan seorang yang berada dalam mahkamah sementara keterangan diberikan dan kemudiannya dipanggil sebagai seorang saksi. Kes-kes tempatan [*35] telah mengambil pandangan bahawa fakta bahawa seorang saksi berada dalam mahkamah semasa perbicaraan berjalan bukan merupakan dasar untuk enggan membenarkannya memberi keterangan, walaupun ia mungkin mengurangkan kepentingan yang diberikan kepada keterangan sedemikian yang mungkin diberi (lihat ms 75D).

(10) Tanpa penyertaan oleh Dato Mohd Said, Dato Amir Junus, ACP Mazlan dan DSP Aziz, tertuduh tidak akan boleh melakukan kesalahan-kesalahan tersebut. Oleh kerana mereka telah secara aktif mengambil bahagian dalam kesalahan-kesalahan yang dilakukan oleh tertuduh, mereka merupakan rakan-rakan sejenayah. Akan tetapi, adalah jelas bahawa pegawai-pegawai polis tersebut tidak merupakan peserta-peserta yang rela dalam kesalahan-kesalahan tersebut tetapi mangsa kepadanya, bertindak di bawah tekanan yang mungkin memerlukan ketegasan untuk menentangnya. Dalam keadaan sedemikian, penggantungan boleh dibuat kepada keterangan mereka yang tidak disokong tertakluk kepada keterangan tersebut didapati sebagai boleh dipercayai. Berkenaan dengan SAC Musa, beliau tidak mempunyai mens rea dalam melakukan kesalahan-kesalahan tersebut oleh tertuduh dan oleh itu beliau tidak merupakan seorang rakan sejenayah [*36] (lihat ms 78D-E).

(11) Dengan tidak terjejas dalam pemeriksaan balas bukanlah dengan sendirinya satu ujian kebolehpercayaan yang serba mencukupi. Kemungkinan atau ketidakmungkinan yang sedia ada tentang satu fakta yang menjadi isu mestilah menjadi pertimbangan yang utama. Dalam mempertimbangkan percanggahan dan penyangkalan dalam satu kes, apa yang harus ditentukan oleh mahkamah adalah sama ada mereka adalah sedemikian sifatnya sehingga menyebabkan saksi tersebut tidak boleh dipercayai sama sekali dan mengakibatkan keterangan tidak bernilai dan tidak boleh dipercayai. Dalam ketiadaan sebarang percanggahan dan sebarang elemen ketidakmungkinan yang sedia ada, keterangan mana-mana saksi, sama ada seorang saksi polis atau tidak, yang memberi keterangan atas sumpah, biasa patut diterima. Atas fakta, mahkamah setelah meneliti keterangan Dato Mohd Said, Dato Amir Junus, ACP Mazlan, DSP Aziz, SAC Musa, Azizan dan Ummi, dan mendapati bahawa keterangan saksi-saksi tersebut adalah konsisten dengan satu sama lain dan dengan keterangan pihak pendakwaan yang lain dan adalah boleh dipercayai (lihat ms 79C-H).

(12) Untuk membuktikan tuduhan-tuduhan di bawah s 2(1) Ordinan tersebut, pihak pendakwaan [*37] hendaklah membuktikan bahawa tertuduh adalah seorang Anggota pentadbiran pada masa yang penting dan bahawa semasa menjadi ahli tersebut, beliau melakukan perbuatan rasuah. Atas cabang yang pertama, pihak pendakwaan telah mengemukakan keterangan prima facie untuk menunjukkan bahawa tertuduh adalah Timbalan Perdana Menteri dan Menteri Kewangan pada masa yang penting dan oleh itu seorang Anggota pentadbiran dalam makna s 2(2) Ordinan tersebut.

Perbuatan rasuah di bawah cabang kedua tidak memerlukan bahawa perbuatan yang dilakukan berhubungan dengan pelaksanaan tugas-tugas pegawai yang berkenaan. Ujiannya adalah sama ada perbuatan yang dilakukan akan dilakukan atau boleh dilakukan secara berkesan jika orang yang dipersoalkan bukan merupakan anggota yang dia sebenarnya merupakan. Di atas fakta-fakta, pihak pendakwaan telah membuktikan satu kes prima facie untuk menunjukkan bahawa tertuduh, semasa menjadi Timbalan Perdana Menteri dan Menteri Kewangan, telah di dalam kedudukan tersebut melakukan perbuatan- perbuatan rasuah berkenaan dengan keempat-empat tuduhan yang dibuat terhadap beliau dalam makna s 2(1) Ordinan tersebut (lihat ms 111A-C dan 143D).

(13) Bila seorang saksi telah disoal [*38] dalam pemeriksaan balas satu soalan yang adalah secara langsung relevan kepada perkara yang menjadi isu, dan beliau memberikan satu penafian atau sesuatu jawapan yang tertentu, beliau boleh disangkal oleh keterangan bebas atas kesemua perkara yang relevan kepada isu.

Tetapi bilamana soalan tersebut adalah berkaitan dengan satu fakta yang kolateral kepada isu tersebut, yakni, bilamana ia ditanya semata-mata untuk mencabar kebolehpercayaan seorang saksi dan saksi tersebut memberikan satu jawapan, beliau tidak boleh disangkal. Di atas fakta-fakta, kebenaran atau kepalsuan pengataan-pengataan yang dibuat oleh Ummi adalah tidak relevan. Apa yang relevan adalah fakta bahawa beliau telah membuat pengataan-pengataan tersebut. Jawapan-jawapan yang diberikan oleh beliau dalam menjawab soalan-soalan yang menjadi isu hendaklah diambil sebagai muktamad dan tidak boleh disangkal (lihat ms 164G-165A).

(14) Perbualan yang dirakam tersebut tidak relevan kepada fakta yang menjadi isu berkenaan dengan pembuatan pengataan-pengataan tersebut oleh Ummi. Selanjutnya, keterangan menunjukkan bahawa pita-pita tersebut telah diubah atas arahan tertuduh. Memandangkan tiada keterangan untuk menunjukkan bahawa [*39] perbualan yang dirakamkan tersebut adalah satu kisah yang tepat tentang satu perbualan yang telah berlaku, ia adalah tidak boleh terima (lihat ms 167D-F);

Mohd Ali Jaafar v PP (1998) 4 MLJ 210 diikut.

(15) Satu pernyataan yang dibuat kepada seorang saksi oleh seorang yang tidak dipanggil sebagai saksi mesti ditunjuk kerelevanannya kepada satu fakta yang menjadi isu. Jika tujuan untuk memasukkan pernyataan sedemikian tidak ditunjukkan, mahkamah tidak akan berada dalam kedudukan untuk membuat perintah berkenaan dengan kerelevanan pengataan tersebut berkenaan dengan fakta-fakta yang menjadi isu dan, jika tidak relevan langsung, pengataan tersebut akan berjumlah kepada dengar cakap dan oleh itu menjadi tidak boleh terima. Dalam kes semasa, peguambela gagal untuk menunjukkan kerelevanan jawapan yang dicadangkan dan oleh itu, bantahan tentang dengar cakap yang dikemukakan oleh pihak pendakwaan adalah dibenarkan (lihat ms 168G-I dan 169F).

(16) Di bawah s 136(1) Akta tersebut, mahkamah mempunyai kuasa dan adalah dipertanggungjawabkan untuk menyiasat mengenai kerelevanan seorang saksi yang dicadangkan sebelum beliau memberi keterangan. Dalam kes semasa, tiada keterangan yang dikemukan oleh [*40] pihak pembelaan untuk menunjukkan bahawa terdapat sebarang pemalsuan keterangan oleh pihak polis. Keterangan yang dicadangkan oleh pihak pembelaan berhubung dengan fakta-fakta kolateral dan keterangan sedemikian pada amnya adalah tidak boleh terima.

Walau bagaimanapun, keterangan yang dicadangkan adalah boleh terima di bawah ss 11 dan 15 Akta tersebut jika terdapat pematuhan kepada keperluan-keperluan seksyen tersebut. Di atas fakta, keterangan yang dicadangkan adalah tidak boleh terima sebagai keterangan di bawah s 11 kerana keterangan yang dicadangkan adalah tidak berhubungan, walaupun kognat, dengan keterangan dalam kes semasa. Keterangan yang dicadangkan adalah juga tidak boleh terima sebagai keterangan sama fakta disebabkan fakta dalam kes tidak mempunyai talian dengan keterangan yang dicadangkan dari segi cara dan keadaan (lihat ms 174I-175A dan 177D).

(17) Kegagalan klien untuk menuntut perlindungan bila diperiksa balas tidak berjumlah kepada satu persetujuan nyata yang diberi oleh beliau kepada penasihat perundangan beliau untuk mendedahkan komunikasi yang mana adalah, jika tidak, terlindung. Dalam kes semasa, peguamcara-peguamcara yang telah membantu satu sama lain dengan [*41] tawaran salingan untuk bantuan yang lanjut di dalam urusan klien-klien masing-masing akan adalah ejen kepada satu sama lain. Dalam keadaan sedemikian, s 127 Akta tersebut akan mengawal keadaan tersebut. Di atas fakta-fakta, keterangan yang dicadangkan dari kedua-dua peguambela dan peguamcara tersebut adalah terlindung (lihat ms 180G dan 181C-F).

(18) Anggapan ketulenan suratkhabar dalam s 81 Akta tersebut adalah boleh disangkal mengikut s 4(2). Satu pernyataan fakta di dalam satu suratkhabar adalah dengar cakap semata-mata dan oleh itu adalah tidak boleh terima sebagai keterangan tanpa pembuat pernyataan tersebut berada dalam mahkamah dan mendeposkan bahawa ia telah melihat fakta yang dilaporkan tersebut. Di atas fakta-fakta, pihak pembelaan telah memanggil pemberita-pemberita yang telah mengesahkan bahawa pernyataan-pernyataan akhbar masing-masing merupakan kisah mereka dan memberi keterangan bahawa tiada percubaan dilakukan oleh orang-orang yang membuat ucapan- ucapan tersebut untuk membetulkannya. Oleh itu, laporan-laporan akhbar yang dikemukakan oleh pembelaan adalah boleh terima sebagai keterangan untuk membuktikan kebenaran kandungan mereka (lihat ms 183G-I).

(19) Pihak pendakwaan [*42] boleh, jika ia mengingini, mengetepikan perlindungan yang terikat kepada satu pernyataan polis yang direkodkan di bawah s 112 KAJ dan menggunakannya untuk tujuan s 157 Akta tersebut. Kegagalan untuk menggunakan pernyataan sedemikian, walau bagaimanapun, tidak akan menjadi padah kepada kes pendakwaan kerana hanya pihak pendakwaan yang akan merasakannya kerana tidak menggunakan satu pernyataan konsisten yang lebih awal untuk memperkukuh kebolehpercayaan seorang saksi yang telah dicabar. Selanjutnya, disebabkan satu pernyataan polis adalah terlindung, tiada inferens buruk boleh diambil kerana ia tidak dikemukakan (lihat ms 186G-H).

(20) Pernyataan di luar mahkamah seorang tertuduh adalah berjumlah kepada dengar cakap. Kebolehterimaan pernyataan-pernyataan sedemikian adalah dikawal oleh ss 17, 18 dan 21 Akta tersebut yang adalah berkenaan dengan pengakuan. Seksyen 18(1) memperuntukkan bahawa pernyataan-pernyataan yang dibuat oleh satu pihak kepada prosiding adalah pengakuan dan seorang tertuduh adalah 'pihak kepada prosiding'. Oleh itu, pernyataan sendiri seorang pihak adalah dalam kesemua kes boleh terima terhadap dirinya. Satu pengakuan adalah dianggap sebagai satu pengecualian kepada [*43] kaedah dengar cakap dan adalah keterangan substantif fakta yang diterima (lihat ms 187I-188F).

(21) Pernyataan polis telah ditunjukkan kepada saksi ('MaAmin') dengan persetujuan penuh dan pengetahuan, dan, dengan penyertaan oleh pihak pembelaan. Tidak terdapat apa-apa yang salah untuk pihak pendakwaaan menunjukkan pernyataan tersebut kepada saksi tersebut. Pihak pendakwaan dalam melakukan sedemikian, bertindak selaras dengan bahagian kedua s 145(1) Akta tersebut. Perkataan- perkataan 'yang mana akan digunakan untuk tujuan menyangkalnya' bermakna bahawa sebelum proses penyangkalan boleh berlaku, pernyataan tersebut boleh ditunjukkan kepada saksi tersebut (lihat ms 192C-G).

(22) Jika tertuduh berniat untuk mencadangkan bahawa seorang daripada saksi pihak pendakwaan tidak bercakap benar tentang satu perkara yang tertentu, perhatian saksi tersebut mesti diarahkan kepada fakta itu dalam pemeriksaan balas. Sifat pembelaan tersebut adalah ditentukan bukan sahaja daripada keterangan tertuduh sahaja tetapi juga daripada arus pemeriksaan balas saksi-saksi pendakwaan dan daripada penghujahan-penhujahan peguambela tertuduh pada masa penutupan perbicaraan. Adalah penting untuk tertuduh mengemukakan [*44] kes beliau yang penting kepada saksi-saksi pendakwaan dalam pemeriksaan balas (lihat ms 193A-194A).

(23) Di atas fakta-fakta, setelah mempertimbangkan keseluruhan keterangan yang dikemukkan, mahkamah berpuas hati bahawa memandangkan kepada penyangkalan dan percanggahan yang banyak dalam keterangan pembelaan, bukan sahaja dalam keterangan tertuduh sendiri tetapi juga dalam keterangan saksi-saksi beliau, pembelaan tersebut tidak patut menerima sebarang kepercayaan. Pihak pembelaan juga gagal untuk menimbulkan sebarang keraguan munasabah berkenaan dengan kebenaran kes pendakwaan atau berkenaan dengan kesalahan tertuduh. Pihak pendakwaan telah membuktikan kes mereka terhadap tertuduh hingga melampaui keraguan munasabah atas keempat-empat tuduhan tersebut dan tertuduh adalah bersalah seperti yang dituduh (lihat ms 229E).

(24) Pernyataan tertuduh kepada mahkamah mengenai hukuman tertumpu pada dakwaan pengkomplotan politik dan kecaman badan kehakiman dan ia bukanlah rayuan meringankan hukuman yang berpatutan. Ini menunjukkan bahawa bukan sahaja terdapat ketiadaan rasa sesal pada pihak tertuduh, tetapi juga keengganan untuk membuat rayuan meringankan hukuman (lihat ms 229G- 230C).

(25) Apa-apa [*45] hukuman yang dikenakan untuk kesalahan dibawah s 2(1) Ordinan tersebut hasuslah mengambilkira kedudukan yang telah disandang oleh ahli politik atau pegawai awam berkaitan dan sifat salahguna jawatannya. Berdasarkan atas fakta, tertuduh adalah pegawai kedua tinggi dalam negara pada masa yang penting. Cara di mana dia telah menyalahgunakan jawatannya juga menyerang pusat pentadbiran keadilan dan keseriusannya tidak seharusnya dianggar kurang. Dalam keadaan sebegini, hukuman pemenjaraan yang sewajarnya haruslah dikenakan (lihat ms 230G-231C).

(26) Penyimpangan dari keadah umum di bawah s 282(d) KAJ -- yang memperuntukkan bahawa sesuatu hukuman berkuatkuasa dari tarikh penghukuman -- adalah mengikut budi bicara mahkamah. Oleh kerana ia adalah kuasa budi bicara, sesuatu permohonan haruslah dibuat untuknya oleh tertuduh bila rayuan meringankan hukuman dibuat. Di mana seseorang telah ditahan sebelum sabitannya, jangkamasa tersebut boleh dipertimbangkan dalam menentukan hukuman. Adalah berpatutan untuk mengundurkan tarikh hukuman di mana tahanan sebelum perbicaraan merujuk secara eksklusif kepada kesalahan di mana hukuman dijatuhkan. Berdasarkan fakta, tertuduh telah ditahan untuk kesalahan-kesalahan [*46] berlainan dari tuduhan-tuduhan yang dia telah didapati bersalah. Justeru itu, permulaan hukuman dari tarikh penahanannya adalah tidak wajar dan sebaliknya haruslah bermula dari tarikh sabitan (lihat ms 232B- E dan 233A-D).

(27) Mengambilkira faktor-faktor seperti berapa beratnya kesalahan di mana tertuduh telah didapati bersalah, pembelaan yang dikemukakan yang terdiri daripada fikiran terkemudian dan percubaan penggunan keterangan yang telah diubah, maka adalah tidak berpatutan untuk kes ini diberi penggantungan perlaksanaan sementara menunggu rayuan (lihat ms 233E).

Penghuni Gua : Semuga semua pembaca dan pelajar mendapat menafaat dari keputusan dan alasan penghakiman kes ini.

Di bawah ini dipaparkan sebahagian catatan nota penghakiman oleh YAA Hakim Agustine Paul berkaitan kes ini.

JUDGES: AUGUSTINE PAUL J

JUDGMENTBY: Augustine Paul

JUDGMENTS: [EDITOR'S NOTE: PART 1 OF 2. THIS DOCUMENT HAS BEEN SPLIT INTO MULTIPLE PARTS ON LEXIS TO ACCOMODATE ITS LARGE SIZE. EACH PART CONTAINS THE SAME LEXIS CITE.]

Augustine Paul

Dato' Seri Anwar bin Ibrahim ('the accused'), the former Deputy Prime Minister and Minister of Finance, Malaysia was produced before me on 5 October 1998 charged with five counts of sodomy under s 377B of the Penal Code and five counts of corrupt practices under s 2(1) of the Emergency (Essential Powers) Ordinance No 22 of 1970 ('the Ordinance No 22'). He claimed trial to all ten charges. The prosecution applied for four charges under s 2(1) of Ordinance No 22 to be tried together pursuant to s 165 of the Criminal [*57] Procedure Code (FMS Cap 6). The defence did not object. I allowed the application. The four charges as originally framed read as follows: Bahawa kamu Dato' Seri Anwar bin Ibrahim dituduh atas arahan Pendakwa Raya dan pertuduhan-pertuduhan ke atas kamu adalah seperti berikut: Pertuduhan Pertama Bahawa kamu, dari 12 Ogos 1997 hingga 18 Ogos 1997, di Kediaman Rasmi Timbalan Perdana Menteri, No 47, Jalan Damansara, di dalam Wilayah Persekutuan Kuala Lumpur, semasa menjadi seorang anggota pentadbiran, iaitu, menjawat jawatan Timbalan Perdana Menteri dan Menteri Kewangan, telah melakukan perbuatan rasuah di mana kamu telah:

mengarahkan Dato Mohd Said bin Awang, Pengarah Cawangan Khas dan Amir bin Junus, Timbalan Pengarah Cawangan Khas II, Polis Diraja Malaysia memperolehi pengakuan bertulis daripada Azizan bin Abu Bakar bagi menafikan salah laku seks dan liwat yang dilakukan oleh kamu dengan tujuan melindungi diri kamu daripada sebarang tindakan atau prosiding yang bersifat jenayah, dan akibatnya Azizan bin Abu Bakar telah memberi pengakuan bertulis bertarikh 18 Ogos 1997 kepada Perdana Menteri seperti mana yang diarahkan, dan oleh yang demikian kamu telah melakukan satu kesalahan [*58] yang boleh dihukum di bawah s 2(1) Ordinan No 22 (Kuasa-Kuasa Perlu) Darurat 1970. Pertuduhan Kedua Bahawa kamu, pada 27 Ogos 1997, di Kediaman Rasmi Timbalan Perdana Menteri, No 47, Jalan Damansara, di dalam Wilayah Persekutuan Kuala Lumpur, semasa menjadi seorang anggota pentadbiran, iaitu, menjawat jawatan Timbalan Perdana Menteri dan Menteri Kewangan, telah melakukan perbuatan rasuah di mana kamu telah:

mengarahkan Dato Mohd Said bin Awang, Pengarah Cawangan Khas dan Amir bin Junus, Timbalan Pengarah Cawangan Khas II, Polis Di Raja Malaysia menggesa Azizan bin Abu Bakar supaya memberi kenyataan umum bertulis bagi menafikan salah laku seks dan liwat yang dilakukan oleh kamu dengan tujuan melindungi diri kamu daripada sebarang tindakan atau prosiding yang bersifat jenayah dan akibatnya Azizan bin Abu Bakar telah memberikan kenyataan umum bertulis seperti mana yang diarahkan, dan oleh yang demikian kamu telah melakukan satu kesalahan yang boleh dihukum di bawah s 2(1) Ordinan No 22 (Kuasa-Kuasa Perlu) Darurat 1970. Pertuduhan Ketiga Bahawa kamu pada 12 Ogos 1997 hingga 18 Ogos 1997, di Kediaman Rasmi Timbalan Perdana Menteri, No 47, Jalan Damansara, di dalam Wilayah Persekutuan [*59] Kuala Lumpur, semasa menjadi seorang anggota pentadbiran, iaitu, menjawat jawatan Timbalan Perdana Menteri dan Menteri Kewangan, telah melakukan perbuatan rasuah di mana kamu telah:

mengarahkan Dato Mohd Said bin Awang, Pengarah Cawangan Khas dan Amir bin Junus, Timbalan Pengarah Cawangan Khas II, Polis Di Raja Malaysia memperolehi pengakuan bertulis daripada Ummi Hafilda bte Ali bagi menafikan salah laku seks dan liwat yang dilakukan oleh kamu dengan tujuan melindungi diri kamu daripada sebarang tindakan atau prosiding bersifat jenayah dan akibatnya Ummi Hafilda bte Ali telah memberi pengakuan bertulis bertarikh 18 Ogos 1997 kepada Perdana Menteri sepertimana yang diarahkan, dan oleh yang demikian kamu telah melakukan satu kesalahan yang boleh dihukum di bawah s 2(1) Ordinan No 22 (Kuasa-Kuasa Perlu) Darurat, 1970. Pertuduhan Keempat Bahawa kamu pada 27 Ogos 1997, di Kediaman Rasmi Timbalan Perdana Menteri, No 47, Jalan Damansara, di dalam Wilayah Persekutuan Kuala Lumpur, semasa menjadi seorang anggota pentadbiran, iaitu, menjawat jawatan Timbalan Perdana Menteri dan Menteri Kewangan, telah melakukan perbuatan rasuah di mana kamu telah:

mengarahkan Dato Mohd Said bin Awang, [*60] Pengarah Cawangan Khas dan Amir bin Junus, Timbalan Pengarah Cawangan Khas II, Polis Di Raja Malaysia menggesa Ummi Hafilda bte Ali supaya memberi kenyataan umum bertulis bagi menafikan salah laku seks dan liwat yang dilakukan oleh kamu dengan tujuan melindungi diri kamu daripada sebarang tindakan atau prosiding bersifat jenayah dan akibatnya Ummi Hafilda bte Ali telah memberikan kenyataan umum bertulis bertarikh 29 Ogos 1997 seperti mana yang diarahkan, dan oleh yang demikian kamu telah melakukan satu kesalahan yang boleh dihukum di bawah s 2(1) Ordinan No 22 (Kuasa-Kuasa Perlu) Darurat 1970.

(English translation of the charges): That you, Dato' Seri Anwar bin Ibrahim are charged at the instance of the Public Prosecutor, and the charges against you are as follows First Charge That you, between 12 August 1997 and 18 August 1997, at the Official Residence of the Deputy Prime Minister, No 47, Damansara Road, in the Federal Territory of Kuala Lumpur, while being a Member of the administration, to wit, holding the post of Deputy Prime Minister and Minister of Finance, committed corrupt practice whereby you had:

directed Dato Mohd Said bin Awang, Special Branch Director and Amir bin [*61] Junus, Special Branch Deputy Director II, Royal Malaysian Police to obtain a written admission from Azizan bin Abu Bakar to deny sexual misconduct and sodomy committed by you for the purpose of protecting yourself against any criminal action or proceedings, and as a result of which Azizan bin Abu Bakar had thereby made a written admission dated 18 August 1997 to the Prime Minister as directed, and you have thereby committed an offence punishable under s 2(1), Emergency (Essential Powers) Ordinance No 22/1970. Second Charge That you, on or about 27 August 1997, at the Official Residence of the Deputy Prime Minister, No 47, Damansara Road, in the Federal Territory of Kuala Lumpur, while being a Member of the administration, to wit, holding the post of Deputy Prime Minister and Minister of Finance, committed corrupt practice whereby you had:

directed Dato Mohd Said bin Awang, Special Branch Director and Amir bin Junus, Special Branch Deputy Director II, Royal Malaysian Police to urge Azizan bin Abu Bakar to give a written public statement to deny sexual misconduct and sodomy committed by you for the purpose of protecting yourself against any criminal action or proceedings and as [*62] a result of which Azizan bin Abu Bakar had thereby given a written public statement as directed, and you have thereby committed an offence punishable under s 2(1), Emergency (Essential Powers) Ordinance No 22/1970. Third Charge That you, between 12 August 1997 and 18 August 1997, at the Official Residence of the Deputy Prime Minister, No 47, Damansara Road, in the Federal Territory of Kuala Lumpur, while being a Member of the administration, to wit, holding the post of Deputy Prime Minister and Minister of Finance committed corrupt practice whereby you had:
directed Dato Mohd Said bin Awang, Special Branch Director and Amir bin Junus, Special Branch Deputy Director II, Royal Malaysian Police to obtain a written admission from Ummi Hafilda bte Ali to deny sexual misconduct and sodomy committed by you for the purpose of protecting yourself against any criminal action or proceedings, and as a result of which Ummi Hafilda bte Ali had thereby made a written admission dated 18 August 1997 to the Prime Minister as directed, and you have thereby committed an offence punishable under s 2(1), Emergency (Essential Powers) Ordinance No 22/1970. Fourth Charge That you, on or about 27 [*63] August 1997, at the Official Residence of the Deputy Prime Minister, No 47, Damansara Road, in the Federal Territory of Kuala Lumpur, while being a Member of the administration, to wit, holding the post of Deputy Prime Minister and Minister of Finance, committed corrupt practice whereby you had:

directed Dato Mohd Said bin Awang, Special Branch Director and Amir bin Junus, Special Branch Deputy Director II, Royal Malaysian Police to urge Ummi Hafilda bte Ali to give a written public statement to deny sexual misconduct and sodomy committed by you for the purpose of protecting yourself against any criminal action or proceedings and as a result of which Ummi Hafilda bte Ali had thereby given a written public statement dated 29 August 1997 as directed, and you have thereby committed an offence punishable under s 2(1) Emergency (Essential Powers) Ordinance No 22/1970.

On 13 January 1999, the prosecution applied for leave to amend all four charges at the close of its case. It must be observed that the original charges relate to abuse of power under s 2(1) of Ordinance No 22. The references in the charges to sexual misconduct and sodomy 'committed' by the accused relate to another offence. [*64] This does not accord with s 163 of the Criminal Procedure Code which provides that for every distinct offence of which any person is accused there shall be a separate charge. In order to avoid the duplicity in the charges, I allowed the application to amend them. The four charges as amended read as follows: Pertuduhan Pertama Bahawa kamu, dari 12 Ogos 1997 hingga 18 Ogos 1997, di Kediaman Rasmi Timbalan Perdana Menteri, No 47, Jalan Damansara, di dalam Wilayah Persekutuan Kuala Lumpur, semasa menjadi seorang anggota pentadbiran, iaitu, menjawat jawatan Timbalan Perdana Menteri dan Menteri Kewangan, dan dalam kapasiti tersebut, telah melakukan perbuatan rasuah di mana kamu telah:

mengarahkan Dato Mohd Said bin Awang, Pengarah Cawangan Khas dan Amir bin Junus, Timbalan Pengarah Cawangan Khas II, Polis Di Raja Malaysia memperolehi kenyataan bertulis daripada Azizan bin Abu Bakar yang dialamatkan kepada YAB Perdana Menteri, bagi menafikan dakwaan liwat seperti yang terkandung di dalam 'Pengakuan Bersumpahnya' bertarikh 5 Ogos 1997, yang mana mereka telah perolehi seperti yang diarahkan, dalam bentuk satu kenyataan bertulis bertarikh 18 Ogos 1997, untuk faedah diri kamu, bagi menyelamatkan [*65] diri kamu daripada keaiban, dan oleh yang demikian kamu telah melakukan satu kesalahan yang boleh dihukum di bawah s 2(1) Ordinan Dharurat (Kuasa-Kuasa Perlu) No 22/ 1970. Pertuduhan Kedua Bahawa kamu, pada 27 Ogos 1997, di Kediaman Rasmi Timbalan Perdana Menteri, No 47, Jalan Damansara, di dalam Wilayah Persekutuan Kuala Lumpur, semasa menjadi seorang anggota pentadbiran, iaitu, menjawat jawatan Timbalan Perdana Menteri dan Menteri Kewangan, dan dalam kapasiti tersebut, telah melakukan perbuatan rasuah di mana kamu telah:
mengarahkan Dato Mohd Said bin Awang, Pengarah Cawangan Khas dan Amir bin Junus, Timbalan Pengarah Cawangan Khas II, Polis Di Raja Malaysia memperolehi kenyataan bertulis daripada Azizan bin Abu Bakar bagi menafikan dakwaan liwat seperti yang terkandung di dalam 'Pengakuan Bersumpahnya' bertarikh 5 Ogos 1997, yang mana mereka telah perolehi seperti yang diarahkan, dalam bentuk satu kenyataan umum bertulis, untuk faedah diri kamu sendiri di mana kamu telah menggunakannya bagi tujuan melindungi diri kamu daripada sebarang tindakan jenayah, dan oleh yang demikian kamu telah melakukan satu kesalahan yang boleh dihukum di bawah s 2(1) Ordinan Darurat (Kuasa-Kuasa [*66] Perlu) No 22/1970. Pertuduhan Ketiga Bahawa kamu pada 12 Ogos 1997 hingga 18 Ogos 1997, di Kediaman Rasmi Timbalan Perdana Menteri, No 47, Jalan Damansara, di dalam Wilayah Persekutuan Kuala Lumpur, semasa menjadi seorang anggota pentadbiran, iaitu, menjawat jawatan Timbalan Perdana Menteri dan Menteri Kewangan, dan dalam kapasiti tersebut, telah melakukan perbuatan rasuah di mana kamu telah:

mengarahkan Dato Mohd Said bin Awang, Pengarah Cawangan Khas dan Amir bin Junus, Timbalan Pengarah Cawangan Khas II, Polis Di Raja Malaysia memperolehi kenyataan bertulis daripada Ummi Hafilda bte Ali bagi menafikan dakwaan salah laku seks dan liwat seperti yang terkandung di dalam laporan sulitnya bertajuk 'Perihal Salah Laku Timbalan Perdana Menteri' bertarikh 5 Ogos 1997, yang mana mereka telah perolehi seperti yang diarahkan dalam bentuk satu kenyataan umum bertulis bertarikh 29 Ogos 1997, untuk faedah diri kamu sendiri di mana kamu telah menggunkannya bagi tujuan melindungi diri kamu daripada sebarang tindakan jenayah, dan oleh yang demikian kamu telah melakukan satu kesalahan yang boleh dihukum di bawah s 2(1) Ordinan Darurat (Kuasa-Kuasa Perlu) No 22/1970.

(English translation of the charges): First Charge That you, from 12 August 1997 until 18 August 1997, [*68] at the Official Residence of the Deputy Prime Minister, No 47, Damansara Road, in the Federal Territory of Kuala Lumpur, while being a Member of the administration, to wit, holding the post of Deputy Prime Minister and Minister of Finance, and in such capacity, committed corrupt practice in that you:

directed Dato Mohd Said bin Awang, Director of the Special Branch and Amir bin Junus, Deputy Director II of the Special Banch, Royal Malaysian Police, to obtain a written statement from Azizan bin Abu Bakar addressed to YAB Prime Minister denying his allegation of sodomy as contained in his 'Pengakuan Bersumpah' dated 5 August 1997, which they obtained as directed, in the form of a written statement dated 18 August 1997, for your advantage, to wit, to save yourself from embarrassment, and you have thereby committed an offence punishable under s 2(1), Emergency (Essential Powers) Ordinance No 22/1970. Second Charge That you, on 27 August 1997, at the Official Residence of the Deputy Prime Minister, No 47, Damansara Road, in the Federal Territory of Kuala Lumpur, while being a Member of the administration, to wit, holding the post of Deputy Prime Minister and Minister of Finance and [*69] in such capacity committed corrupt practice in that you:

directed Dato Mohd Said bin Awang, Director of the Special Branch and Amir bin Junus, Deputy Director II of the Special Branch, Royal Malaysian Police, to obtain a written statement from Azizan bin Abu Bakar to deny the allegation of sodomy as contained in his 'Pengakuan Bersumpah' dated 5 August 1997, which they obtained as directed, in the form of a kenyataan umum, for your advantage, to wit, you used it for the purpose of protecting yourself from any criminal action, and you have thereby committed an offence punishable under s 2(1), Emergency (Essential Powers) Ordinance No 22/1970. Third Charge That you, from 12 August 1997 until 18 August 1997, at the Official Residence of the Deputy Prime Minister, No 47, Damansara Road, in the Federal Territory of Kuala Lumpur, while being a Member of the administration, to wit, holding the post of Deputy Prime Minister and Minister of Finance, and in such capacity, committed corrupt practice in that you:

directed Dato Mohd Said bin Awang, Director of the Special Branch and Amir bin Junus, Deputy Director II of the Special Branch, Royal Malaysian Police, to obtain a written [*70] statement from Ummi Hafilda bte Ali addressed to YAB Prime Minister denying the allegations of sexual misconduct and sodomy as contained in her confidential report entitled 'Perihal Salah Laku Timbalan Perdana Menteri' dated 5 August 1997, which they obtained as directed, in the form of a written statement dated 18 August 1997, for your advantage, to wit, to save yourself from embarrassment, and you have thereby committed an offence punishable under s 2(1), Emergency (Essential Powers) Ordinance No 22/1970. Fourth Charge That you, on 27 August 1997, at the Official Residence of the Deputy Prime Minister, No 47, Damansara Road, in the Federal Territory of Kuala Lumpur, while being a Member of the administration, to wit, holding the post of Deputy Prime Minister and Minister of Finance, and in such capacity, committed corrupt practice in that you:

directed Dato Mohd Said bin Awang, Director of the Special Branch and Amir bin Junus, Deputy Director II of the Special Branch, Royal Malaysian Police, to obtain written statement from Ummi Hafilda bte Ali denying the allegations of sexual misconduct and sodomy as contained in her confidential report entitled 'Perihal Salah Laku Timbalan [*71] Perdana Menteri' dated 5 August 1997, which they obtained as directed, in the form of a kenyataan umum dated 29 August 1997, for your advantage, to wit, you used it for the purpose of protecting yourself from any criminal action, and you have thereby committed an offence punishable under s 2(1) Emergency (Essential Powers) Ordinance No 22/1970.

The accused claimed trial to the amended charges and did not wish to re-call any of the prosecution witnesses. Having listened to the submission of both parties and before calling upon the accused to enter his defence, I made a formal amendment to the English version of the second and fourth charges and the addition of words to the first and third charges to specify that the written statements were obtained as directed. The accused was given the opportunity to plead to the latter two charges to which he claimed trial.

I pause for a while to say that after the charges were amended, I ruled that the truth or falsity of the allegations referred to in the charges is not relevant and accordingly expunged from the record all evidence relating to such matters. I made the ruling as the amended charges only refer to directions given by the accused [*72] to Dato Mohd Said and Dato Amir Junus to obtain statements from Ummi and Azizan to deny allegations of sexual misconduct and sodomy made by them against him and the advantage obtained therefrom. It will therefore be seen that the charges refer, inter alia, to only allegations made by Ummi and Azizan against the accused. The word 'allegation' is defined in Webster's New World Dictionary (3rd Ed) as, inter alia: '. . . an assertion made without proof . . .'. It is clear that an assertion made without proof may or may not be capable of proof. Thus an allegation need not be true. This makes it manifestly patent that the onus of proof on the prosecution is the same whether the allegations are true or false. What requires proof is only the fact that the allegations in question were made. The corollary is that the truth or falsity of the allegations is not a fact in issue. Thus no evidence can be led to establish that the allegations are true or false pursuant to s 5 of the Evidence Act 1950 unless declared to be relevant by the said Act. Such evidence is not admissible under s 7 of the said Act as causative facts as it does not relate to a fact in issue; nor is it admissible to show [*73] motive under s 8 of the said Act as it does not relate to a fact in issue; nor as explanatory or introductory facts under s 9 of the said Act as it does not relate to a fact in issue. Consequently, proof that the allegations are false does not in any way lend weight to the defence of the accused and is therefore irrelevant. Accordingly, the onus on the prosecution is only to prove that Ummi and Azizan made the allegations and that the accused, while being a Member of the administration, and in such capacity, directed Dato Mohd Said and Dato Amir Junus to obtain the denial letters with regard to the allegations and the advantage he obtained therefrom.
In the circumstances, the retention of the evidence adduced by the prosecution to show the truth of the allegations is highly prejudicial to the accused on the principle laid down in the celebrated case of

John Makin and Sarah Makin, His Wife v The Attorney -General for New South Wales (1894) AC 57 where Lord Herschell LC said at p 65: . . . It is undoubtedly not competent for the prosecution to adduce evidence tending to show that the accused has been guilty of criminal acts other than those covered by the indictment, for the purpose [*74] of leading to the conclusion that the accused is a person likely from his criminal conduct or character, to have committed the offence for which he is being tried.

It is prejudicial to the accused for two reasons. Firstly, when an accused is called upon to answer a charge he is entitled to have to meet only relevant and admissible evidence. Secondly, the existence of such evidence on the record to show that the allegations could be true may tend to suggest the inference that the accused wanted them to be retracted. In order to ensure that this does not have a prejudicial effect in the mind of the person hearing the case, it must be disregarded (see Mohamad Kassan bin Hassan v PP (1950) MLJ 295). It was for that purpose that I had to take a drastic step to guarantee that my mind is not moved in any manner whatsoever to the detriment of the accused. A High Court has inherent power to make any order for the purpose of securing the ends of justice. This extends to expunction or ordering expunction of irrelevant matters (see Dr Raghubir Saran v State of Bihar (1964) AIR 1). Therefore, with the sole objective of ensuring that the accused is not prejudiced in any way by the presence of [*75] such evidence on the record, I ordered that it be expunged. I interpolate to add that I adhered strictly to the rationale behind the expunction of the irrelevant evidence throughout the trial. But, unfortunately, the parties, more so the defence, were not like-minded. Therefore, when both parties attempted to touch on the truth or falsity of the allegations in the course of their submissions at the end of the case for the prosecution, I found it absolutely necessary to issue the following direction when I called upon the accused to enter his defence: I find it necessary and desirable to say a few words to guide the conduct of the case hereafter in view of the fact that counsel on both sides had touched upon the truth of the allegations in the four amended charges. It is to be noted that the amended charges merely refer to allegations of sodomy and sexual misconduct and not to the actual commission of sodomy or sexual misconduct by the accused. The truth or falsity of the allegations are therefore not in issue in this trial. Any evidence or argument that has or is to be directed upon that matter is therefore irrelevant and inadmissible. Accordingly, the evidence that is proposed to [*76] be elicited to meet the prima facie case established by the prosecution must be confined only to the issues raised in the amended charges.

Further attempts by the defence to go into this issue in the course of the trial were met with rigid sanctions from me.

THE CASE FOR THE PROSECUTION

Ummi Hafilda bte Ali ('Ummi') is the sister of Mohd Azmin bin Ali ('Azmin') who is married to Shamsidar bte Taharin ('Shamsidar'). Shamsidar had a driver called Azizan bin Abu Bakar ('Azizan'). Azmin was the private secretary of the accused while ASP Zull Aznam bin Haji Haron ('ASP Zull Aznam') was his ADC. The Director of the Special Branch at the material time was Dato Mohd Said bin Awang ('Dato Mohd Said') while Dato Amir bin Junus ('Dato Amir Junus') was his Deputy Director II. ACP Mazlan bin Haji Mohd Din ('ACP Mazlan') and DSP Abdul Aziz bin Hussein ('DSP Aziz') were two of their officers. SAC I Musa bin Haji Hassan ('SAC Musa') is the Assistant Director of the Prosecution and Legal Division of the Criminal Investigation Department ('CID').

Ummi wrote a letter (exh P14A, B and C) dated 5 August 1997 entitled 'Perihal Salah Laku Timbalan Perdana Menteri' addressed to YAB Prime Minister containing [*77] allegations of sexual misconduct and sodomy allegedly committed by the accused. Exhibit P14A is the covering letter signed by Ummi while exh P14B is her report. Exhibit P14C is a declaration by Azizan alleging that he had been sodomized by the accused. It was drafted for him by Ummi and he had signed it. Exhibit P14A, B and C read as follows: P14A 5 Ogos 1997 Yang Amat Berhormat Dato' Seri Dr Mahathir Mohamed Perdana Menteri Malaysia Jabatan Perdana Menteri Kuala Lumpur YAB, PERIHAL SALAH LAKU TIMBALAN PERDANA MALAYSIA Dengan segala hormatnya, merujuk kepada perkara di atas, saya Ummi Hafilda bte Ali ingin mengemukakan laporan khas mengenai perihal salah laku Timbalan Perdana Menteri. YAB, laporan ini dibuat berdasarkan maklumat dan bukti yang telah kami perolehi sepanjang tempoh penyiasatan. Ianya dibuat bersama dengan persetujuan kami kelima-lima beradik, iaitu Norlia bte Ali, Intan Dawini bte Ali, Mohd Azman bin Ali, Mohamed Azwan bin Ali dan Ummi Hafilda bte Ali. Bersama-sama ini juga disertakan dengan lampiran khas mengenai maklumat lengkap sebagai pertimbangan untuk pihak YAB. Segala perhatian, pertimbangan dan tindakan oleh YAB dalam menangani masalah ini sangatlah dihargai [*78] dan disanjung tinggi. Bagi kami YAB adalah tokoh pemimpin terulung negara yang kami cukup kagumi dan hormati. Sekian, Terima kasih. Yang benar, tt P14B LAPORAN SULIT PERIHAL SALAH LAKU TIMBALAN PERDANA MENTERI

(1) Merupakan seorang homosexual melalui hubungan sejenisnya dan salah seorang dari mangsa yang berani tampil ke hadapan ialah bekas pemandu kepada beliau, iaitu Azizan bin Abu Bakar yang kini menjadi pemandu Mohamed Azmin bin Ali.
(2) Mempunyai hubungan sulit dengan Puan Shamsidar Taharin, iaitu isteri kepada setiausaha sulitnya sendiri, Mohamed Azmin bin Ali.
(3) Membuat fitnah yang mempunyai unsur jahat demi kepentingan politiknya melalui kenyataan tuduhan kepada Ummi Hafilda bte Ali (adik kepada Mohamed Azmin bin Ali) bahawa si gadis tergila-gilakannya melalui surat- surat cinta yang telah dihantar kepada beliau.
(4) Menganiaya setiausaha sulitnya sendiri melalui skandalnya bersama Puan Shamsidar Taharin tanpa pengetahuan si suami.
(5) Memberikan satu tamparan hebat, yakni penghinaan dan tekanan perasaan dari segi maruah, kepada seluruh keluarga Mohamed Azmin bin Ali.
(6) Menyalahgunakan kuasa demi menutup segala pembohongan dan kemungkaran yang telah dilakukan. [*79]
(7) Mempersendakan Islam dengan pembacaan khutbah oleh beliau di sana-sini demi memberikan gambaran imej tokoh 'Pak Sheikh' yang memperjuangkan agama.
(8) Menggugat kredibiliti kepimpinan UMNO yang menjadi tunjang negara melalui perbuatan keji, hina, aib dan rakus beliau tanpa memikirkan implikasinya kepada sahsiah pembangunan ummah dan negara. SEBAB-SEBAB LAPORAN DIKEMUKAKAN
(1) Memohon budibicara YAB Perdana Menteri untuk menyiasat setiap laporan yang dikemukakan.
(2) Memohon perlindungan keselamatan bagi pihak penulis dan keluarga.
(3) Menegakkan kebenaran demi kepentingan parti dan negara.
(4) Mengalami tekanan emosi yang paling kritikal bagi seluruh ahli keluarga sejak kes ini diketahui.
(5) Memohon YAB menyelamatkan abang kami, iaitu Mohamed Azmin bin Ali, dari terus berkhidmat dengan orang yang telah menganiayanya, iaitu insan munafik yang bernama Anwar Ibrahim.
(6) Memohon hukuman yang setimpal sekiranya laporan yang diberikan adalah benar sebagai satu peringatan kepada pemimpin yang lain supaya tidak menyalahgunakan kuasa dengan kedudukan yang ada.
(7) Menyekat sama-sekali perbuatan mungkar di luar tabii manusia, iaitu hubungan sejenis, yang sememangnya dilaknati [*80] oleh Allah SWT. LAPORAN LENGKAP PERIHAL SALAH LAKU YAB yang saya sanjungi, kagumi dan hormati, dengan rasa tanggungjawab walaupun terlalu berat tangan saya untuk menulis demi menyelamatkan abang saya, iaitu Mohamed Azmin bin Ali, dari terus teraniaya, maka kami adik-beradik telah mengambil kata sepakat untuk memohon jasa baik, pertimbangan dan budibicara YAB menerima laporan untuk kebaikan semua pihak. YAB, laporan ini tidak bermotifkan sesuatu sama ada politik mahupun peribadi tetapi ianya lebih kepada perjuangan menegakkan kebenaran. YAB, kami mengesyaki sesuatu yang tidak kena berlaku kepada Puan Shamsidar di mana beliau sering menerima panggilan misteri dari seseorang untuk tempoh yang agak lama, sekurang-kurangnya setengah jam hingga kadangkala memakan masa satu setengah jam. Kekerapan menerima panggilan telefon dalam keadaan yang mencurigakan telah menimbulkan syak wasangka kepada seluruh ahli keluarga termasuk kedua- dua ibubapa. BAB PEMBONGKARAN RAHSIA OLEH 'ATON' (PEMBANTU RUMAH) Akhirnya hinggalah pada satu hari, dengan kuasa Allah si-pembantu rumah yang bernama Aton (bekerja hampir lapan tahun dengan Azmin) telah membuka sedikit rahsia mengatakan bahawa Puan Shamsidar mempunyai [*81] seorang kekasih di kalangan orang atasan. Bila ditanya kenapa beliau berkata begitu, Aton dengan rasa sedikit serba-salah tetapi penuh tanggungjawab mengatakan bahawa kekerapan panggilan telefon itu ialah dari kekasihnya. Apabila ditanya siapakah gerangan si-lelaki, si-pembantu agak keberatan tetapi setelah diminta bekerjasama akhirnya beliau memberitahu saya bahawa waktu- waktu yang selalu dipanggil ialah 6.30 petang, 8.30 malam dan kadangkala lewat 12 tengah malam ketika si-suami sedang nyenyak tidur. Beliau meminta saya mengangkat telefon pada waktu-waktu tersebut sekiranya ingin mengetahui siapakah gerangan lelaki itu. Akhirnya pada 9 Jun 1997, tepat pada waktunya 6.30 petang, saya berada di rumah Azmin. Apabila telefon berbunyi, kedengaran suara seorang tokoh pemimpin yang sangat-sangat saya kenali, iaitu Anwar Ibrahim, dengan nada rasa cinta dan menggoda. Tetapi apabila beliau terperasan bahawa saya bukanlah wanita yang dicarinya, maka beliau meletakkan telefon. Kebodohan beliau nampak jelas apabila dia memanggil semula dan inilah perbualan kami.

________________________________________________________________________________

Anwar
:
I nak bercakap dengan Shida.
Ummi
:
Siapa ni? (Agak keras.)
Anwar
:
Anwar. (dengan nada yang agak perlahan.)
Ummi
:
Is it Dato' Seri?
Anwar
:
Ya, bercakap.
Ummi
:
Sorry, I didn't recognize your voice just now.

(tujuan saya untuk memerangkap beliau bagi mempastikan beliau

adalah pemanggil yang meletakkan telefon sebelum ini.

Beliau tidak menafikan.)
Anwar
:
Hah . . . tulah suara you seksi sangat. You have such a lovely

voice. I dok ingat salah rumah, that's why I letak phone.
Ummi
:
Hah . . . apahal?
Anwar
:
I nak tanya fasal Afifa (anak bongsu Azmin). Rindu kat dia.
Ummi
:
She's okay, alhamdullilah sihat.
Anwar
:
Tak apalah, thank you.
________________________________________________________________________________

[*82] Apabila gagang telefon diletakkan, maka berdetak hati saya mengesahkan gerangan si-lelaki tersebut dengan pembantu rumah. Akhirnya si-pembantu rumah mengaku bahawa itulah gerangan si-lelaki yang sering memanggil setiap hari. YAB, buat makluman, Puan Shamsidar sering mengatakan kepada kami bahawa Anwar Ibrahim itu adalah kekasihnya. Tetapi ketika itu, kami menganggap ianya sebagai satu gurauan atau mainan. Namun, kenyataan berbau syak-wasangka timbul seperti mengatakan bahawa Afifa anak bongsunya adalah anak Anwar Ibrahim. Jauh disudut hati kami ingin menyiasat perkara ini hingga ke akar umbi. BAB KEJUJURAN DAN KEIKHLASAN PEMANDU Sekali lagi dengan kuasa Allah, akhirnya pemandu kereta Shamsidar Taharin, iaitu Azizan Abu Bakar, telah datang ke pejabat saya pada 19 Jun 1997 dengan penuh rasa tanggungjawab untuk membongkar rahsia majikannya, Shamsidar bte Taharin. Perbualan kami mengambil masa dua setengah jam. Kisah berkisar perbuatan curang Shamsidar kepada Azmin untuk tempoh yang agak lama dengan memberi kami maklumat lengkap 'modus operandi' perbuatan keji mereka, yakni Anwar-Shamsidar di kondominium mewah, Tivoli Villa, Bangsar. BAB MODUS OPERANDI ANWAR -- SHAMSIDAR -- DATO' NALA [*83] Pada kebiasaannya, si-pemandu Azizan akan menurunkan Shamsidar pada setiap kali pertemuan di Cafe' Guana di Bangsar Shopping Complex dan kereta mewah Daimler WBV 37 yang dikatakan kepunyaan Dato' Nala (Eksekutif Director Magnum Corp) akan datang bersama beliau untuk menjemputnya di Bangsar Shopping Complex dan seterusnya mereka akan menuju ke kondominium mewah di Trivoli Villa untuk tempoh dua-tiga jam. Waktunya ialah 5.30 petang dan pada kebiasaannya ialah pada hari Rabu.

Alasan yang sering diberikan oleh Anwar kepada polis pengiring adalah bahawa beliau ingin bermain tennis dengan Nala di Bukit Kiara. Polis pengiring dilarang turut serta. Begitulah kejadian keji yang berlaku sekian lama untuk tempoh beberapa tahun tanpa pengetahuan Azmin. Selalunya perbuatan mereka adalah dua-minggu atau sebulan sekali. BAB BUKTI REKOD PERTEMUAN YAB, si-pemandu Azizan ada merekodkan setiap pertemuan mereka di dalam diari peribadinya dan sudi menyerahkan secara peribadi kepada YAB bagi tujuan siasatan, lebih-lebih lagi untuk perbandingan dengan rekod SB yang mencatatkan setiap kali urusan keluar-masuk Anwar dari kediaman rasmi. BAB AZIZAN JADI MANGSA HOMOSEKS ANWAR YAB, Azizan merupakan bekas pemandu [*84] peribadi kepada isteri Anwar, iaitu Datin Seri Azizah untuk tempoh empat tahun. Bagi beliau, dia tidak mempunyai sebarang motif untuk menjatuhkan Anwar tetapi lebih kepada perasaan peribadi kasihan dan sedih kepada majikannya Mohamed Azmin Ali yang baginya terlalu baik dan percaya kepada isteri dan ketua. Beliau telah menceritakan kepada saya bahawa tindakan beliau berhenti kerja dengan insan munafik bernama Anwar ialah kerana terasa tertekan, terlalu marah dan hina melalui pengakuan bersumpahnya yang dilampirkan. Menurut Azizan, salah seorang lagi mangsa hubungan sejenisnya ialah Sukma yang dikenali umum sebagai adik angkat Anwar, iaitu rakyat Indonesia yang mempunyai butik bernama 'Ferre' di Hotel Hilton. Kini Sukma sedang sakit misteri.

YAB, setelah mendapat maklumat terperinci dari pemandu yang bersih, cekap dan amanah, maka kami adik-beradik telah membuat keputusan untuk menyaksikan kejadian tersebut sebagai bukti. BAB KEJADIAN 30 JUN 1997 JAM 5.35 PETANG (ISNIN) Saya menerima panggilan telefon pada pukul 5 petang dari Azizan bahawa satu pertemuan antara mereka, yakni Anwar-Shamsidar di Bangsar Shopping Complex. Ketika itu saya berada di Setapak dan dengan penuh rasa tanggungjawab [*85] bagi memastikan pengaduan Azizan adalah benar dan sahih, maka saya berkejar ke tempat kejadian iaitu di Bangsar Shopping Complex. Dalam perjalanan, saya sempat menelefon abang sulung, Mohd Azman Ali untuk turut serta. Bersama saya ialah rakan karib saya Puan Zamrah Lajis. Saya juga sempat menelefon seorang lagi rakan bernama Puan Normala untuk meminjam pelekat kereta Kondominium Trivoli Villa bagi tujuan masuk ke dalam Kondominium. Dengan izin Allah, kami tiba tepat pada masanya di mana kereta Daimler WBV 37 sedang menanti. Mereka tidak perasan kehadiran kami.

Akhirnya Allah telah menunjukkan di depan mata kami Puan Shamsidar menaiki kereta tersebut menyusur ke Kondo Tivoli Villa Bangsar. Kami mengekorinya dari belakang tanpa pengetahuan mereka. Lima saksi pada kejadian tersebut ialah Ummi Hafilda Ali, Mohd Azman Ali, Puan Zamrah Lajis, Puan Normala dan Azizan Abu Bakar. Mereka keluar dari Kondo Tivoli pada pukul 7.40 malam dan kereta Daimler menghantar semula Shamsidar ke Bangsar Shopping Complex di mana Azizan menanti di tempat yang sama. Kami tidak keberatan memberikan laporan terperinci sekiranya diberikan peluang untuk bertemu secara peribadi dengan YAB yang cukup kami sanjungi. [*86] Saya hampir-hampir gila bila mengenangkan seorang tokoh pemimpin yang begitu saya sanjungi, lebih-lebih lagi ketokohan beliau di bidang agama sangup melakukan perbuatan yang amat keji dan hina sebagai pemimpin negara. Mujurlah abang saya, Mohd Azman, menenangkan keadaan di mana beliau mengatakan terlalu bahaya untuk kami mengambil tindakan apatah lagi ketika itu bapa kepimpinan yang amat kami sanjungi, iaitu Dato' Seri Dr Mahathir, tiada di dalam negara. Seluruh keluarga terperanjat, sedih, tertekan, terhina oleh perbuatan keji insan munafik Anwar Ibrahim.

Tetapi apakan daya, kami tiada kuasa kecuali meminta pandangan dari rakan-rakan yang saya percaya seperti Puan Sri Saadah dan Puan Norziela Jalil yang akhirnya memberikan saya satu semangat bagi membongkar pembohongan dan kemungkaran terbesar di muka bumi ini. YAB, kami tidak melaporkan kepada Mohamed Azmin kerana percaya bahawa kasih-sayang dan kesetiaannya terhadap isteri dan ketua tidak berbelah bagi. Kami juga khuatir beliau mungkin mengambil tindakan di luar jangkaan sekiranya berasa amat tertekan. BAB UGUTAN POLIS YAB, pada 10 Julai 1997, saya bercakap di telefon dengan ADC Anwar iaitu Zul Aznam pada pukul 8.15 malam dengan [*87] memberi amaran secara halus supaya kisah ini ditutup dan tidak diceritakan kepada sesiapa sahaja termasuk kedua ibu bapa. Beliau juga memberikan amaran kedudukan Anwar yang amat penting dalam negara.

Saya menangis di telefon mengenangkan bahaya yang mungkin datang dan rasa tertekan yang amat sangat apabila abang saya yang terlalu baik dianiaya oleh ketua dan isterinya sendiri. Tolonglah kami YAB. Selepas kejadian pengintipan, pelbagai tuduhan telah dilemparkan kepada saya untuk menutup segala kemungkarannya. Di antaranya ialah saya telah dituduh membuat fitnah melalui surat layang yang sampai kepada isterinya Datin Seri Azizah dan kakaknya Hajah Khadijah. Saya juga telah dituduh oleh insan munafik Anwar Ibrahim bahawa saya ini syok dekat dia (melalui perbualannya dengan Datuk Seri Megat Junid) pada 2 Ogos 1997 di mana beliau mengatakan saya Ummi Hafilda cuba menimbulkan angkara kerana cinta saya tidak berbalas untuk tempoh dua tahun. Beliau seolah-olah melatah akan kesalahannya sendiri. Bagi saya, beliau terlalu bahaya apabila cuba menjerat saya dengan mengatakan surat-surat cinta saya ada di dalam simpanannya.

Sekali lagi, saya berasa amat tertekan dengan perbuatan khianatnya kerana [*88] demi Allah saya tidak pernah mempunyai perasaan cinta ke atasnya apatah lagi untuk menghantar surat cinta. Bagi saya, ini ialah satu pengkhianatan dan pembohongan yang tidak dapat diterima oleh akal semata-mata untuk memberikan gambaran bahawa saya adalah wanita murahan yang menagih cinta dari seorang Timbalan Perdana Menteri. Kejahatannya itu tidak dapat saya maafkan di dunia dan akhirat, apatah lagi untuk menerima beliau sebagai pemimpin negara. YAB, saya khuatir sekiranya surat cinta yang tidak pernah wujud boleh direka, beliau mungkin berupaya menangkap saya dengan kedudukan dan kuasa yang ada di atas alasan-alasan lain terutamanya dari segi tuduhan palsu dan sebagainya. Bantulah saya YAB. BAB ANWAR MENELEFON AZIZAN Anwar ada menelefon Azizan pada 13 Julai 1997 setelah tersebarnya surat layang di mana beliau meminta Azizan memberi kerjasama untuk menafikan segala tuduhan sekiranya Azmin ingin bersemuka dengan beliau.

HARAPAN DAN BAHAN BUKTI
(1) YAB, saya sempat mengambil gambar kereta Daimler WBV 37 ketika menuruni bukit di Kondo Trivoli Bangsar.
(2) Azizan, si-pemandu sedia memberikan diari peribadinya yang mencatatkan setiap kali pertemuan mereka berdua bagi tujuan perbandingan [*89] rekod.
(3) Kami menaruh segala harapan ke atas YAB untuk mengadakan siasatan terperinci ke atas 'balaci' utamanya, iaitu Dato' Nala yang sering menjadi pemandu Daimler WBV 37 bagi setiap kali pertemuan mereka.
(4) Memohon tindakan siasatan ke atas Shamsidar Taharin (perempuan simpanan Anwar Ibrahim). Buat makluman YAB, nombor telefon tangannya (Shamsidar) ialah 019-3133287 dengan menggunakan nama Cheong Moew Yen dan telefon rumahnya 03-4052020.
(5) Memohon jasa-baik tindakan siasatan ke atas Sukma, adik angkatnya, yang juga pasangan homoseksualnya yang kini mengidap penyakit misteri. Beliau mendakwa sakit bila duduk dan berjalan dalam pertemuan saya dengannya baru-baru ini, iaitu pada 2 Ogos 1997.
(6) Memohon perlindungan keselamatan dari YAB kerana saya khuatir nyawa saya terancam memandangkan sejak akhir-akhir ini perjalanan saya diekori oleh orang yang tidak dikenali.
(7) Saya juga memohon jasa baik YAB untuk merahsiakan laporan ini demi keselamatan kami sekeluarga. Hanya Allah dan YAB dapat membantu kami menyelesaikan segala kemelut masalah yang terlalu kusut ini.
(8) Bersama ini juga disertakan butir-butir pemilik kenderaan bernombor WBV 37 yang dikeluarkan oleh Jabatan [*90] Pengangkutan Jalan.

PANDANGAN PERIBADI YAB, bagi saya Anwar Ibrahim selaku Timbalan Perdana Menteri tidak layak menyandang jawatan yang begitu penting dalam negara memandangkan sekiranya kuasa dan kedudukannya terus dikekalkan, kemungkinan besar pelbagai perkara yang lebih hina dan menakutkan mungkin berlaku. Jadi, sebelum wabak penyakit pemimpin yang menipu rakyat jelata dengan bertopengkan isu agama kononnya Islam yang Addin dan Nahi Mungkar haruslah ditamatkan dengan segera demi keselamatan dan maruah bangsa.

Beliau bolehlah diibaratkan musuh dalam selimut yang paling merbahaya melalui perilakunya mengatakan kononnya Azmin itu seperti adik sendiri dan dalam masa yang sama beliau tergamak mengadakan hubungan sulit dengan isteri Azmin. Beliau memang seorang pelakon handalan, pelakon terhebat dekad era 90-an. Lakonannya mengkagumkan, memukau setiap mata yang menontonnya, strateginya kemas, perjalanannya licin tetapi beliau lupa bahawa Allah Maha Berkuasa atas segala-galanya. Akhirnya doa-doa kami insan-insan teraniaya dimakbulkan oleh Allah. Kami bersyukur kepada Ilahi yang telah memberikan jawapan kepada setiap dari kami dan inilah hasilnya laporan dikemukakan untuk tindakan susulan [*91] oleh YAB. Segala pertolongan, pertimbangan dan kerjasama serta kasih-sayang YAB sebagai seorang Bapa Kepimpinan sangatlah dihargai dan disanjung tinggi. DIALOG-DIALOG YANG MENIMBULKAN SYAK-WASANGKA Dialog 1 Dalam satu perbualan Shamsidar dengan pembantu rumahnya.

________________________________________________________________________________

Shamsidar
:
Kesian Afifa, orang jumpa papa (Anwar) hari-hari tapi Fifa

jumpa bapa sebulan sekali.
Aton
:
Kalau dah tahu jumpa papa sebulan sekali, kahwinlah dengan

papa.
Shamsidar
:
Itulah yang susah ni, papa sana tua, abah sini (Azmin) muda,

pening kepala.
________________________________________________________________________________

Dialog II Apabila membuat panggilan telefon, Anwar akan sering berkata seperti ini melalui pembantu rumah. Anwar : Ton, Datin Seri ada (Shamsidar). Dialog III Percakapan yang sering terjadi antara anak perempuan Azmin yang sulung, Liyana (7 tahun) dengan anak keduanya Shazrin (5 tahun).

________________________________________________________________________________

Shazrin
:
Maklong, jangan cubit Fifa. Mummy kata dia anak Menteri.

Anak uncle Anwar.
Norlia

(Kakak

Azmin)
:
Ayen, mummy ada boyfriend tak?
Shazrin
:
Ada.
Norlia
:
Siapa boyfriend mummy?
Shazrin
:
Uncle Anwar.
Norlia
:
Kenapa Ayen tak cakap abah, mummy ada boyfriend Uncle Anwar?
Shazrin
:
Mummy kata nanti abah lepuk (pukul).
Norlia
:
Nana, siapa boyfriend mummy?
Liyana
:
Uncle Anwar.
Norlia
:
Mana Nana tahu?
Liyana
:
Alah maklong ni, mummy kan cakap pelan-pelan, lama-lama

dengan Uncle Anwar, mestilah boyfriend dia.
________________________________________________________________________________

[*92] Dialog IV Melalui perbualan Shamsidar dan Ummi.

________________________________________________________________________________

Shamsidar
:
Cantik tak handbag I?
Ummi
:
Bolehlah.
Shamsidar
:
You nak tahu siapa bagi?
Ummi
:
Siapa dia?
Shamsidar
:
Boyfriend I.
Ummi
:
Siapa boyfriend you?
Shamsidar
:
Ha! . . .. Anwar Ibrahim lah.
________________________________________________________________________________

Ini adalah antara sebahagian dialog yang tidak sedap didengar dan telah menimbulkan syak wasangka kepada kami seluruh keluarga sehingga membawa kepada penyiasatan kes. P14C Dengan nama Allah Yang Maha Pemurah Lagi Maha Pengasih, saya Azizan bin Abu Bakar (IC 5980324) dengan ini membuat pengakuan bersumpah bahawa saya telah menjadi mangsa hubungan sejenis (yakni homoseksual) dengan Anwar bin Ibrahim yang kini memangku jawatan Timbalan Perdana Menteri. Perbuatan terkutuk ini telah dilakukan untuk beberapa kali sekitar tahun 1992 tanpa kerelaan saya. Ianya kerap berlaku di hotel-hotel mewah seperti PJ Hilton, Hyatt Saujana dan Holiday Villa tanpa pengetahuan umum dan isterinya. Buat makluman, saya merupakan bekas pemandu peribadi kepada isterinya, iaitu Datin Seri Wan Azizah.

Sepanjang bekerja di bawah naungan beliau, Anwar, saya sering dipanggil untuk melakukan perkara terkutuk itu walaupun untuk beberapa kali saya cuba [*93] menolaknya. Sifat rakusnya membayangkan beliau seorang yang boleh dikategorikan sebagai 'kronik' sehingga membuatkan jiwa dan mental saya begitu tertekan. Perasaan bersalah akhirnya menguasai diri saya apabila setiap kali terpandang wajah Datin Seri Wan Azizah yang begitu tinggi akhlaknya. Akhirnya saya telah membuat keputusan untuk berhenti dari terus menjadi hamba homoseksual kepada manusia yang saya kategorikan bersifat binatang iaitu Anwar bin Ibrahim. Sekali lagi dengan nama Allah Yang Maha Mengetahui akan segala-galanya, saya bersumpah membuat pengakuan ini tanpa mempunyai niat atau motif tertentu sama ada secara peribadi mahupun politik untuk menjatuhkannya.

Pengakuan ini dibuat berdasarkan kesedaran dan keinginan menegakkan kebenaran demi menyelamatkan insan-insan yang teraniaya seperti saya. Saya tidak keberatan untuk dipanggil bagi menjelaskan kedudukan dengan lebih terperinci. Akhir sekali saya berharap pihak yang bertanggungjawab dapat mengambil kira pandangan ini secara serius supaya pemimpin ini diberikan hukuman yang setimpal demi kebaikan dan pengajaran kepada pemimpin lain. Dengan nama Allah, sekali lagi saya Azizan bin Abu Bakar bersumpah bahawa segala laporan di [*94] atas dibuat dengan kerelaan hati saya tanpa desakan, tuntutan dan tekanan dari pihak-pihak tertentu. Segala-galanya adalah benar demi menyelamatkan bangsa dan negara. Amin. Pengakuan bersumpah: Oleh : tt I/C : 5980324 Alamat : 54, Jalan Bersatu 1 Taman Bersatu, 48000 Rawang Tarikh : 5 Ogos 1997

On 8 August 1997, Dato Amir Junus met the Inspector General of Police ('the IGP') who gave him some particulars about exh P14A, B and C and instructed him to ascertain how far the letter had been circulated and to find out the background of its writers, Ummi and Azizan. On 9 August 1997, Dato Amir Junus passed the instruction to ACP Mazlan. On 10 August 1997, Dato Amir Junus and ACP Mazlan met Dato Mohd Said at the Subang International Airport to brief him, inter alia, on the letter. He asked them to prepare a detailed report on it. On 11 August 1997 at about 7.30 am, they met Dato Mohd Said and briefed him again on the letter. He asked them to brief the IGP. When they briefed the IGP, he gave them a copy of exh P14A, B and C and asked them to monitor the situation. On the same day, Dato Mohd Said bin Awang met the accused at his office at about 9 am to brief him on some official matters. Immediately [*95] after the briefing, the accused asked Dato Mohd Said to see him alone. The accused told him about a letter containing wild allegations against him and requested Dato Mohd Said to look into the matter.

On 12 August 1997, Dato Mohd Said called for Dato Amir Junus and ACP Mazlan. They briefed him on exh P14A, B and C and showed him the letter. Later, they briefed the IGP about it. They told him that exh P14A, B and C had not been widely circulated yet and that Ummi was in the process of sending it to YAB Prime Minister. The IGP instructed them to conduct further inquiries into it. On the same day at about 8 pm, Dato Amir Junus was informed by ASP Zull Aznam that the accused would like to meet him and Dato Mohd Said at his Official Residence at No 47, Jalan Damansara at 10 pm. Dato Amir Junus informed Dato Mohd Said about this and they went to the accused's Official Residence as requested. Upon arrival there, they were ushered into the library. After some conversation, the accused talked to them about Ummi and her problems with her family. He then asked them about exh P14A, B and C and asked them whether they had received a copy of it. He told them that it was written by Ummi. They informed [*96] him that they had been given a copy of it by the IGP. He asked them to trace Ummi and Azizan in order to find out more about the letter and why it was written. Dato Mohd Said told the accused that they will look into the matter. Dato Amir Junus made a note of this meeting in exh P42 to which I shall refer shortly.

On the morning of 13 August 1997, Dato Mohd Said called Dato Amir Junus and ACP Mazlan to his office. They reviewed the latest intelligence on exh P14A, B and C. Dato Mohd Said directed them to try and monitor Ummi and Azizan from their sources. Later in the day, Dato Amir Junus was informed by ASP Zull Aznam that the accused wanted to see him and Dato Mohd Said at his Official Residence at 10 pm. Dato Amir Junus passed the information to Dato Mohd Said and they met the accused in the library of his Official Residence at the appointed time. The discussion was on the latest development on exh P14A, B and C. They informed him that the letter had been given to the IGP by Dato Seri Megat Junid. They also informed him that they had not been able to trace Ummi and Azizan yet. He urged them to locate Ummi and Azizan immediately and interview them. He asked them to 'gempar' the [*97] two persons. Dato Mohd Said said that he understood the word to mean '. . . to surprise them and to put fear in them . . .' because of the letter. Dato Amir Junus said that it meant to interview them and frighten them so that they will not spread the allegations in exh P14A, B and C. Dato Amir Junus made a note of the meeting. It is exh P42 and reads as follows:

RAHSIA BESAR/CICERO Nota Fail Bilangan LF/T PCK II (C) Tarikh: 14 Ogos 1997 PERJUMPAAN DENGAN YAB DATO SERI ANWAR IBRAHIM, TIMBALAN PERDANA MENTERI Pada 12 Ogos 1997, saya telah menerima panggilan telefon dari ASP Zull Aznam yang menyampaikan pesan bahawa Tim Perdana Menteri ingin berjumpa dengan Pengarah Cawangan Khas (PCK) di kediaman beliau pada malam hari itu.
(2) Dato' PCK bersama-sama saya telah hadir di kediaman T/PM di antara jam 2200 hingga jam 2300. Semasa pertemuan ini, perkara-perkara berikut telah dibincangkan:
2.1 Kandungan surat 19 mukasurat bertajuk 'Perihal Salahlaku Timbalan Perdana Menteri' yang dialamatkan kepada YAB Perdana Menteri bertarikh 5 Ogos 1997 dan ditandatangani oleh Ummi Hafilda Mohd Ali serta surat pengakuan Azizan Abu Bakar bertarikh 5 Ogos 1997; dan
2.2 T/PM mengarahkan pihak [*98] Cawangan Khas supaya mengesan Ummi Hafilda dan Azizan serta mencungkil maklumat untuk mengetahui tujuan dan matlamat mereka berbuat demikian.
(3) Ekoran dari pertemuan ini, saya dan Dato' PCK telah sekali lagi pergi ke kediaman T/PM pada 13 Ogos 1997 di antara jam 2100 hingga 2300. Pada kali ini, perbincangan adalah berkisar kepada usaha-usaha Cawangan Khas untuk mengesan Ummi Hafilda dan Azizan.
(4) T/PM pula mendesak supaya mereka dikesan dengan segera untuk ditemuduga. tt (Amir bin Junus) A/SAC I T/PCK II AJ/MKHI RAHSIA BESAR/CICERO On 15 August 1997, Dato Mohd Said had a meeting in his office with Dato Amir Junus and ACP Mazlan. ACP Mazlan told him that they still could not trace Ummi and Azizan. Dato Mohd Said told ACP Mazlan about the request of the accused and the need to locate them quickly. At the meeting, they also discussed an anonymous letter entitled 'Talqin Terbuka' (exh P15) which had been discovered by them. It was already in circulation. The contents of this letter were the same as that of exh P14B and C. At that time, ASP Zull Aznam telephoned Dato Amir Junus to inform him that the accused wanted to meet him and Dato Mohd Said in the afternoon at his Official Residence.

[*99] They met the accused at 2 pm as requested. They talked about exh P14A, B and C. They mentioned exh P15 to him and the fact that it was in circulation. The accused showed them a copy of exh P15 and asked them to investigate fully into it. Dato Mohd Said said that the accused did not believe that exh P15 was written by the organizations named on it. Since the contents of exh P15 and exh P14A, B and C were the same, the three of them felt that exh P15 could have been written by the same group, including Ummi and Azizan. Dato Mohd Said and Dato Amir Junus suggested to the accused that a police report be made on it. He did not want to make a report as he did not want the case to be investigated by the CID and because of the adverse publicity as he is a politician and Deputy Prime Minister.

Dato Mohd Said and Dato Amir Junus then managed to convince him that it is better to make a police report. Dato Mohd Said said that he would find a good officer to investigate the case and mentioned the name of SAC Musa as an appropriate officer to do so. The accused then agreed to lodge a report but told them that even though the case was going to be investigated by the CID, he did not want the matter [*100] to go to court as, in that event, it would be publicized. The accused said that the report will be lodged on his behalf by ASP Zull Aznam. Dato Amir Junus made a note of this meeting in exh P43 to which I shall refer shortly. At about 3 pm on the same day ASP Zull Aznam lodged the report (exh P16) at the office of Dato Mohd Said who passed the report to SAC Musa of the CID together with exh P15. At about 3.45 pm, ACP Mazlan came to the office of Dato Mohd Said. He gave the latest briefing on the circulation of exh P15 and also informed Dato Mohd Said that he still could not trace Ummi and Azizan yet. Dato Mohd Said then planned with SAC Mazlan and SAC Musa on the division of work in the investigation. It was decided that the Special Branch shall look for Ummi and Azizan. Once they are traced, SAC Musa and ASP Zulkifli will arrest them. Upon their arrest, the Special Branch was to interview them first. Dato Mohd Said said that in order to comply with the instructions of the accused, they have to arrest Ummi and Azizan.

On 16 August 1997 at about 9.30 am, Dato Mohd Said met Dato Amir and ACP Mazlan in his office. ACP Mazlan said that Ummi and Azizan could not be traced yet. Later upon [*101] being informed by ASP Zull Aznam, they met the accused at his Official Residence at 10 pm. He told them that if they managed to arrest Ummi and Azizan, he did not want them to be detained for long. He wanted them to be questioned deeply as to why they wrote the letter. Dato Mohd Said told the accused that they had still not been traced yet. The accused repeated his request that he wanted the two to be traced as early as possible. Exhibit P43 is a note of the meeting kept by Dato Amir Junus. It reads as follows: RAHSIA BESAR/CICERO Nota Fail Bilangan LF/T PCK II (C) Tarikh: 18 Ogos 1997 PERJUMPAAN DENGAN YAB TIMBALAN PERDANA MENTERI Pada petang 15 Ogos 1997, Dato' Pengarah Cawangan Khas (PCK) dan saya telah dipanggil pergi ke kediaman YAB Dato' Seri Anwar Ibrahim di mana beliau telah memaklumkan tentang penyebaran risalah bertajuk 'Talqin Terbuka Untuk Anwar Ibrahim'. Dalam hubungan ini, beliau telah juga menggesa pihak Cawangan Khas supaya segera menyiasat siapa yang bertanggungjawab menulis dan menyebar surat layang tersebut.

(2) Dato' Seri Anwar telah dinasihatkan oleh Dato' PCK supaya membuat laporan polis agar satu penyiasatan boleh dijalankan. Ini adalah kerana dengan adanya [*102] laporan polis yang formal, satu penyiasatan yang lebih menyeluruh boleh dimulakan.
(3) Di atas nasihat ini, ASP Zull Aznam telah datang ke pejabat PCK pada hari yang sama jam lebih kurang 1600 untuk membuat laporan polis. Laporan ini telah diserahkan kepada pihak Jabatan Siasatan Jenayah. Pada masa yang sama, Dato' PCK telah mengarahkan ACP Mazlan Mohd Din untuk mengesan Ummi Hafilda dan Azizan Abu Bakar.
(4) Pada 16 Ogos 1997, Dato' PCK dan saya telah juga pergi ke kediaman Dato' Seri Anwar di antara jam 2130 hingga 2330 setelah dipanggil oleh beliau. Semasa pertemuan ini, Dato' Seri Anwar telah meminta supaya beliau ditaklimatkan tentang perkembangan siasatan terhadap penyibaran surat layang 'Talqin . . .'. tt (Amir bin Junus) A/SAC I T/PCK II AJ/MKHI RAHSIA BESAR/CICERO

On 17 August 1997 at about 2 pm ACP Mazlan asked SAC Musa to prepare a stand-by team from the CID as the Special Branch may be locating Ummi and Azizan on that day. On the same day, ACP Mazlan informed SAC Musa that he was at the house of Dr Restina at No 56, Jalan Medang Tandok, Bangsar, where Ummi and Azizan were known to be and that he faced problems in entering into the house as Dr Restina was not co-operative. [*103] SAC Musa arrived at the house at about 9 pm and was informed that Dr Restina, her children, her domestic maid, Ummi and Azizan were in the master bedroom which was locked from inside. SAC Musa then communicated with Dr Restina. Initially, Dr Restina refused to open the door of the bedroom as she did not believe that the persons outside were police personnel. Dr Restina, after having confirmed with Tan Sri Norian Mai, the Deputy IGP, that the persons in her house were indeed police officers, agreed to come out of the master bedroom. As the door to the room could not be opened, Dr Restina and the others came out from the room through the balcony. Ummi and Azizan were arrested at about 11 pm by the CID and handed over to DSP Aziz. They were then taken to Bukit Aman.

In the meanwhile on 17 August 1997, the IGP had instructed Dato Mohd Said and Dato Amir Junus to see him in his house at about 8 pm. The IGP told them that Dr Restina had telephoned him at his house to inform him that there were police officers in her house compound. They told the IGP that Ummi and Azizan were in her house and the police were there to arrest them. While they were there, ACP Mazlan telephoned Dato Mohd Said [*104] at about 11 pm and told him that Ummi and Azizan had been arrested and had been brought to Bukit Aman. Dato Mohd Said informed the IGP about the arrest. At that time, Dato Amir Junus received a call on his handphone from the accused. He informed the accused that Ummi and Azizan had been arrested. The accused wanted to speak to the IGP. Dato Amir Junus then handed the handphone to the IGP who spoke to the accused.

The IGP then informed them that the accused wanted to see them. They reached the accused's Official Residence at about 12.30 am. They briefed him about the arrest of Ummi and Azizan. The accused directed them that Ummi and Azizan were to retract and deny their allegations as contained in exh P14A, B and C in writing within 24 hours. The accused repeated that he did not want the two to be detained for long and that their case should not be brought to court. He also wanted them to ensure that there is no publicity. In confirming this, Dato Amir Junus said that the accused wanted the retraction letters to be addressed to YAB Prime Minister. Dato Amir Junus kept a note of this meeting. It is exh P44 and reads as follows: RAHSIA BESAR/CICERO Nota Fail Bilangan LF/T PCK (C) [*105] Tarikh: 18 Ogos 1997 PENANGKAPAN UMMI HAFILDA DAN AZIZAN ABU BAKAR Kedua-dua tajuk telah ditangkap pada malam 17 Ogos 1997 oleh pihak Jabatan Siasatan Jenayah. Memandangkan Dato' Seri Anwar Ibrahim ingin mengetahui perkembangan kes ini, maka Dato' PCK dan saya telah diminta pergi ke kediaman beliau pada 18 Ogos 1997 di antara jam 0030 hingga jam 0100.

(2) Di dalam pertemuan ini, Dato' Seri Anwar telah dimaklumkan tentang rentetan penangkapan kedua-dua tajuk berkenaan. Dato' Seri Anwar kemudiannya telah memberi arahan-arahan berikut:
2.1. Kedua-dua tajuk tidak ditahan lama-lama;
2.2. Mereka hendaklah ditemuduga supaya mereka takut dan menafikan tohmahan-tohmahan berkenaan;
2.3. Tidak mahu kes ini dibawa ke mahkamah. tt (Amir bin Junus) A/SAC I T/PCK II AJ/MKHI RAHSIA BESAR/CICERO
.........................................................Bersambung ............